Sydney (2e keer)

Dinsdag 16 januari 2001

Het afscheid vanmorgen in de Yellow Sub was erg drama. Terwijl ik zat te ontbijten, kwam Ken bij me zitten. Ik had zowel voor hem als voor Judy een doos Nederlandse Chocolade (Droste pastilles in luxe doos) gekocht. Hij was erg geraakt en ging meteen een pen halen - ik moest wat op de doos schrijven, want hij bewaart alle gifts die hij gekregen heeft van de backpackers in de afgelopen vijf jaar. Alles komt aan de muur te hangen. Ik heb hem gevraagd wel eerst de chocolaatje op te eten alvorens hij het gaat ophangen. 

Ken gaf mij nog geld voor de freelance painting. We hadden geen afspraak gemaakt van te voren - erg fout, maar ik wist dat ik Ken kon vertrouwen. Ik had gerekend op 130$ (13 uur verven maal 10$). Toen ik het later natelde, telde ik 350$!!! 

Nadat ik Ken gedag gezegd had, moest ik Lea en Nicole gedag zeggen. Het ging niet zonder tranen - hoe dramatisch?? Nu zit ik at the airport te wachten op m'n plane. Toen ik m'n ticket boekte, kreeg ik alleen maar een kopie van m'n bevestiging, verder niets. Een electronisch ticket heet dat - een passport en een password (Nicole, zij zat naast me toen ik het ticket boekte) is genoeg! Ik ben blij dat ik komende twee weken niet alleen ben ik Sydney, anders zou ik erg verdrietig zijn!

Donderdag 18 januari 2001

Dinsdag kwam Philip me ophalen van het vliegveld, hoe makkelijk. Ik logeer in zijn appartementje, hij deelt dit met een Koreaan. Nu zit ik vanaf een laptop vanuit het appartementje te meelen: hoe luxe? Ik hoef het appartement niet uit en het kost me maar 0,20c per verbinding. Veel goedkoper dus om vanuit een internetcafe te meelen, want dat kost minimaal 1$ per 15 minuten. Gister zijn we met de bus naar Bondi Beach gegaan en vandaag naar Palm Beach.

Het plan was om vandaag naar de Blue Mountains te gaan (we hadden de beschikking over een car van een vriend), maar het regende weer eens onophoudelijk. M'n beeld over Sydney is niet erg veranderd. De laatste keer dat ik er was (begin september) ben ik Sydney uitgevlucht om het weer. Als het deze week niet verbetert, denk ik dat ik Sydney weer vroegtijdig zal moeten verlaten.. 

Dinsdag 22 januari 2001

Boven Sydney hangt een dikke laag smog - het is hier echt belachelijk heet. Volgens de tv is het nu 35 graden, maar volgens mij is het veel meer. Je kunt weinig anders dan naar het strand of naar het winkelcentrum (Airco!) om verkoeling te zoeken.. Ik heb nu bijna alle stranden van Sydney uitgeprobeerd. Ben nu ook aardig bruin, zelfs met factor 18 en 30 verbrand ik nog. Bruiner wil ik eigenlijk niet worden, want de Australische zon is niet echt goed voor je huid. Het Government wil de factors onder de 50 zelfs verbieden en alleen 50 of hoger op de markt brengen. Op zich is dit geen verkeerde maatregel, maar factor 50 is wel erg veel. Factor 30 lijkt mij genoeg, maar ze zullen er wel over nagedacht hebben..

vrijdag 26 januari 2001

Vandaag is het een public holiday voor de Australiers - Australia Day. Alle winkels zijn gesloten, alle Ozzies zijn vrij en er schijnt veel te doen te zijn in de stad. Bandjes, Parades, wedstrijden tussen de ferries (???). Zoals de hele week al, is het vandaag Ver-Schrik-Ke-Lijk heet. De weather forecast voorspelde 36 graden, maar het is Veel meer! Daarom zit ik nu in een internetcafe met airco - lekker koel, bijna koud. Had m'n jumper mee moeten nemen.. 

Het meelen in Sydney is niet echt duur - ik mag nu voor 4$ ongelimiteerd de hele dag meelen. Dit in verband met de vele concurrentie. Maar eigenlijk nog te duur als je weet dat een verbinding maar 0.20c per keer kost... Zo kun je hier de hele dag bellen (binnen Sydney) voor maar 0.20c! Ik wou dat dat in Nederland bestond, dat zou elke twee maanden een hoge telefoonrekening schelen. 

Gisteren heb ik Philip naar de trein gebracht - hij zit nu voor drie dagen in de trein naar Perth. Daarna ben ik naar m'n nieuwe hostel vertrokken: kangaroo bakpak, het hostel van de zus van Judy. Judy had Suzanne (haar zus, mijn nieuwe 'baas') zoveel over mij verteld met als gevolg dat ik vandaag meteen kon beginnen, liefst gisteren al. Ze had me vorige week al gebeld met de vraag of ik eerder kon komen. 

Vanmorgen ben ik begonnen. Het gaat er hier zo verschrikkelijk anders aan toe, dat vergelijken bijna niet meer mogelijk is. En toch ben ik de hele dag aan het vergelijken.. het gevaar van als je het ergens te veel naar je zin gehad hebt! 

Om te beginnen - ik werk zes dagen in de week van 8 tot 12 uur 's morgens voor free accomodation en 120$ a week. Dat is dus niet erg veel (zowel het aantal uren als het salaris). Er is hier geen receptie. Telefoon hoef ik niet aan te nemen, ik heb dus geen idee wie er wanneer gaat komen. Er is een opklapbaar bureautje weggewerkt onder de trap. Laden zijn vaak niet op slot, een safe is er niet, dus iedereen zou bij het geld kunnen.. Het papierwerk gaat er ook erg onprofessioneel aan toe. 

Vanmorgen ben ik begonnen met de hal te stofzuigen en daarna moesten de badkamer en toiletten gedweild worden. That's it! In de Yellow Sub maakte Jimmy elke morgen de kamers schoon (stofzuigen en met een sopje tafels, stoelen etc. afnemen), Lucy deed elke morgen de badkamers en Nicole maakte elke avond de keuken schoon. Zij deden dit allen voor free accomodation. En er waren twee betaalde banen voor de managers.. (me, myself and I & Lea). Hier worden de kamers één keer in de week gezogen, evenals de badkamers maar één keer in de week een grote schoonmaakbeurt krijgen.. Zelf was ik ook dagelijks bezig met schoonmaken - er is altijd wel wat schoon te maken. Onbenullige dingen als plinten, deurposten, enz. 

Wat betreft check-ins, als ze na 12 uur binnenkomen en er is niemand om de deur open te doen (tenslotte ben ik om 12 uur vrij..) (voordeur gaat alleen open met sleutel en code) dan heeft die persoon dus gewoon Pech! Terwijl in de Yellow Sub zat er de hele dag iemand in de receptie - ofwel één van de managers of Judy herself. En als de receptie even onbemand was, waren we altijd op te piepen, want de telefoon zat zowat op ons lichaam gebonden - geen moment mochten we die uit het oog verliezen. 

Wat betreft huisdieren - hier loopt een kat rond (m/v, dat heb ik nog niet kunnen ontdekken) met de originele naam Sydney. Het beestje is errug lui. Vanmorgen struikelde ik bijna de trap af, omdat hij/zij een traptrede had gebruikt als slaapverblijf. Jot (het Nederlandse meisje dat ik vervang) heeft ons vanmorgen aan elkaar voorgesteld en vanaf nu gaat het beestje bij mij elke morgen om eten zeuren. 

Vergelijken heeft hier bijna geen zin. Ik denk ook niet dat ik hier erg lang ga blijven - deze week ga ik eens uitzoeken hoe ik naar Melbourne ga komen.

Gisteravond had ik met Fabienne afgesproken in Kings Cross - DE homo scene van Sydney. Terwijl ik op haar stond te wachten, heb ik m'n ogen uitgekeken, zo'n compleet andere wereld! Heel veel mooie, jonge mannen - alleen in elkaar geinteresseerd. Heel veel restaurantjes en barretjes en allemaal gingen ze met z'n tweeen gezellig (?) uit eten. In de tijd dat ik daar stond, heb ik zeker 8 bussen geteld met Aziaten. Buschauffeur met microfoon "beste mensen, dit is DE homo buurt van Sydney". 

Andrea was ook meegekomen (dit meisje kende ik nog uit de Yellow Sub) en zaten we daar met de Franse, Duitse en Nederlandse nationaliteit. We hebben overigens heerlijk Thais gegeten. 

En voor nu - ik zit met kippevel en stap zometeen de oven weer in.

Donderdag 1 februari 2001

Hoe grappig is het toch om in een wereldstad als Sydney overwacht, regelmatig bekenden op straat tegen te komen? Vorige week kwam ik in het centrum Lea (collega uit de Yellow Sub) tegen. Gister in de supermarkt (in de wijk Surry Hills waarin ik tijdelijk woon) stond Mark achter me in de rij. Hij heeft lange periode in de Yellow Sub gewoond, maar is al zeker twee maanden in Sydney. Nadat ik van de supermarkt naar m'n hostel liep, kwam Jon (zie een van de Brisbane pagina's) uit de bus springen! Drie maal raden waar ik hem van ken.. Hoe toevallig? Inmiddels begin ik Sydney iets meer te waarderen, maar Brisbane blijft toch nog "mijn stad". In het hostel heb ik volledige verantwoordelijkheid gekregen - Suzanne wil zo min mogelijk (of eigenlijk liever niet meer) in het hostel komen. Dit maakt het werk een stuk leuker, ik moet nu alles regelen en op orde houden.

Woensdag 14 februari 2001

Vandaag is het valentijnsdag. Voor jullie in Nederland zal het je vast niet ontgaan zijn met alle commercie. Hier in Australia ontgaat het me wel. Er is hier geen Valentijns-hype zoals in Nederland. Daar is de gekte aardig doorgelagen - alle winkels zijn versierd, heel veel kaarten, speciale tv-programma's, producten in rood/hartvormige uitvoering - je kunt het zo gek niet bedenken. Hier merk ik er bijna niets van; kaarten zijn er wel, maar je moet er echt naar zoeken.

Even zomaar iets anders - iets wat ik niet begrijp: Australia schijnt absoluut niet, totaal niet met Amerika vergeleken te willen worden. Maar waarom verkopen ze hier dan zo veel kleding met "USA" erop? Waarom staan alle tijdschriften elke keer weer vol met sterren uit Amerika? Zomaar een nutteloze overpeinzing..

Ook willen we onderweg ergens stoppen om fruit te plukken. Tegen de tijd dat ik in Melbourne wil zijn, zal het er erg druk zijn in verband met de Grand Prix, of Formule 1, hoe je het wilt noemen. Heel veel uit Kangaroo Bakpak gaan er ook heen. Ik denk dat het moeilijk zal worden werk te vinden in Melbourne. Deze keer wil ik office work gaan zoeken - even niet meer in een hostel werken. Het nadeel daarvan is dat ik weer voor m'n accommodatie moet gaan betalen (100$ a week) en dat zal me zwaar vallen na vier maanden free accommodation.. Als ik geen werk kan vinden in Melbourne, ga ik met Xander (Dutchie uit Kangaroo Bakpak, Xander doet de avonddiensten, komt heel toevallig ook uit Groningen) mee fruit plukken.

Vannacht heb ik over een hele grote spin (zo groot als een hamster) gedroomd. Waar deze droom vandaan komt is niet zo verwonderlijk - vorige week had ik een zeer onprettige ontmoeting met de 'Hansmanspider'. Dit beest van ca. 8 cm voelde ik op m'n arm stampen nadat ik de was van de lijn had gehaald. Nu durf ik de was niet meer op te hangen - onder de bananenbomen waar ik de spin vorige keer getroffen heb. Gister zat ik aan tafel te lezen, toen ik wat aan m'n arm voelde kriebelen. Meestal zijn het mieren (sommige bijten!!), nu was het een cockcroach - een kakkerlak van 6 cm. Toen ik van de schrik bekomen was, na enige tijd weer aan tafel durfde te zitten en verzonken was in m'n boek, liep het beest over m'n been! Nu ben ik panisch bij elke kriebel die ik voel en 's nachts droom ik erover..

Vorige week ben ik naar een travo-show geweest. In Kings Cross naar een bar waar mannen verkleedt als vrouw een show opvoerden. 

Eergister kwam het wel erg dichtbij - Cloe ingeboekt in een girlsdorm had haar/zijn haar (pruik) aan het bed opgehangen - bleek dus een travo te zijn! En ik zat daarmee met een dilemma - in de girlsdorm laten slapen? Verhuizen naar de mannendorm? Ik besloot Cloe te vragen naar de mixed dorm te verhuizen, maar het probleem had zichzelf al opgelost toen bleek dat Cloe zonder wat te zeggen was verdwenen..

Gisteravond ben ik met Sion en Xander naar een Chinese film geweest (ben de naam even kwijt) met Engelse ondertiteling. Erg grappig om te zien, ik als Nederlandse ben met ondertiteling opgegroeid, maar dit keer was het toch anders omdat ik geen Chinees versta. Ik kon de film en de ondertiteling wel volgen, maar niet wat erg gezegd werd. In Nederland zijn de meeste programma's ondertiteld en dat is toch voor een groot deel waar ik m'n Engels geleerd heb. Nu werd er Chinees gesproken en Engels ondertiteld. Wat betreft de film - men was er nogal lyrisch over omdat de special effect geweldig moesten zijn en de film een goede indruk zou geven van het leven in China. Ik denk dat daar ook alles mee gezegd is. Ik verbaas me erover hoeveel films ik al gezien heb hier in Australia - zonder ondertiteling uiteraard. En hoe makkelijk me dat af gaat. Ik vraag me af - als ik nu weer mondeling Engels zou moeten doen, of m'n cijfer dan ook hoger zou zijn...