Binnenlanden

Periode 16 - 19 februari 2001

 

Vrijdag 16 februari 2001

Het avontuur is begonnen!

Vanmorgen toch maar om 8u opgestaan om Maxine (speciaal naar Kangaroo Bakpak overgekomen vanuit de Yellow Sub) in te werken. Maxine had nog allerlei interessante roddels over wie met wie geslapen heeft en het was zeer schokkend.

 

Tegen 11u was het erg druk - mensen inchecken, uitchecken, Maxine inwerken, mensen gedagzeggen - meeladressen uitwisselen, omhelsen, foto's maken, enz.

 

11.15u Zat ik in de auto van Marco. Johan (Nl) rijdt ook mee. Eerst moesten we via de Blue Mountains om bij "relatives" (oom en tante van de buren van de ouders van Marco) post ophalen. Koffie, thee, zelfgebakken cake. Het viel mij op hoe Nederlands deze Nederlanders nog zijn, terwijl ze al 41 jaar in Aussie-land wonen. Typische Nederlandse humor, manier van praten en manier van denken.

 

Daarna eindelijk op pad, maar eerst nog even voor een week boodschappen doen, want in Bilpin en omgeving zou geen supermarkt te bekennen zijn. Marco had al gore bonen in tomatensaus en noodles ingeslagen, maar daar kun je niet op leven als je werkt. Dus groente en vlees, maar wel in blik.

 

Richting Bilpin. We hadden twee adressen van Nederlandse boeren. In Bilpin stopten we even bij een infobord. Er stopte een grote zwarte jeep ('o, o, overval?') en een man met baard en lang haar stapte uit. Hij stopte altijd voor backpackers, zei hij. Dus wij dachten dat hij wel werk voor ons zou hebben. Not. Hij bood ons wat te drinken aan. Of eigenlijk, Marco en Johan bood hij wat aan. Toen ik uitstapte, 'schrok' deze meneer. Met z'n Madigras t-shirt aan (grootste homofestival in Sydney) had hij alleen maar oog voor Marco. Terwijl ik net aan het bedenken was dat ik het niet prettig vond dat Marco 'bier' dronk terwijl hij nog moest rijden, gaf hij het blikje aan mij. Pas toen zag ik dat het Bourbon-coke (cola-wisky) was! Die man zat gewoon te zuipen achter het stuur! Ik was stomverbaasd, maar nog meer toen hij eerlijk toegaf "welke kant is Bilpin, I'm drunk".

 

Snel verder maar. Bij fruitstalletjes naar adressen van boeren gevraagd. Niemand had meer mensen nodig. Boer John Aantjes (NL) was twee weken op zoek naar een koppel, nu had hij net 6 verse backpackers opgehaald en bieden zich drie NL'ers aan - 1 jongen en een "koppel", net hoe het uitkomt. Andere boer, fam. Stokmans (NL). Binnenkomen. Koffie, thee? Zij boden ook een bed & breakfast faciliteit, maar waren vol.

Inmiddels werd het steeds later en waar moesten we slapen? Het was koud, regenachtig en hostels hebben ze er niet. Picknickplaats dan maar. De jongens gingen de tentjes opzetten, ik mocht 'koken' - gore bonen in tomatensaus en sandwiches. Daarna de verdeling van de tentjes - wie bij wie, wie alleen? (twee tweepersoons tentjes)

 

Foto: 16 februari 2001: Overnachten op een picknick plaats.

Achterkant Jennifer (car), Marco & Johan na ons "heerlijke" diner van bonen in tomatensaus.

Na het eten kwam er een zelfgebouwde auto voorbij met twee mannen (aan het bier of course) en drie kids achterop. Marco hield de mannen aan om naar werk te informeren. Kaart erbij. De mannen waren enorm aan het uitbreiden, er werden al plaatsen aan de westkust aangewezen (iets te ver voor fruit picking). Ze tekende een denkbeeldige lijn op de kaart van Adelaide naar Cairns en stelden voor alle Aziaten en Abo's in de westzijde te laten wonen. Door droogte en hitte zouden ze snel sterven... Dit soort haat heb ik al eerder opgemerkt bij Australiers. Dit omdat zij niet integreren. Terwijl Australia een multi-cultureel land is.

 

De mannen, John en Justin, nodigden ons uit bij hen thuis een biertje te drinken. Daar troffen we een heuse Jerry Springer Family aan: John was daar met z'n drie kids uit een eerder huwelijk met Belinda. Belinda was net hertrouwd met Justin en zwanger van haar vierde kind. Ik vond dit vrij schokkend, omdat ze maar 1 jaar ouder is dan ik ben. Twee keer getrouwd, vier kinderen. Justin bleef maar zelfgebrouwen bier schenken (goedkoper en minder alcohol. Ja ja).

 

Marco is nog met John naar de plaatselijke pub gegaan, ik had daar geen zin meer in. Bovendien wil ik niet met iemand meerijden die straalbezopen is. Volgens de Aussies ben je pas bezopen als je voorover valt. John viel niet voorover, dus (logica??) hij was niet dronken.

 

 

 

 

Zaterdag 17 februari 2001

Vanmorgen om 9u kwam John ons even gedag zeggen. Hij kwam rechtstreeks uit de pub.

Via Lithgow en Bathurst zijn we in Orange aangekomen. Nu staan we op een camping. Er staan veel oudere mannen (50+) die elkaar enorm zenuwachtig maken met werk. Allemaal hebben ze hun eigen 'theorieen' over het fruitplukken.

 

 

 

Foto: 17 februari 2001: onderweg van Bilpin naar Orange (Blue Mountains)  >>

 

17 februari 2001: Blue Moutains


Maandag 19 februari 2001

Vanmorgen vroeg opgestaan. Employment agencies afgegaan. Hebben natuurlijk geen werk. Daarna zijn we weer bij de boeren op het veld langs gegaan. Gewoon het land op en vragen. De eerste keer hadden we meteen geluk - morgenochtend om 7.30u beginnen. Alle andere boeren die we bezocht en gebeld hebben, hebben pas over twee, drie weken werk. We zijn net voor het seizoen aan. Ik heb een paar telefoontjes gepleegd, maar achteraf vroeg ik me af of dat wel slim was. Misschien willen ze geen meisjes? Als we bij de boeren langs gaan, zien ze twee jongens en nemen ze het meisje 'voor lief'?? Vaak worden meisjes in de schuur gezet voor sorteer- en inpakwerk. Ik ben erg benieuwd wat ik morgen mag doen.

 

Vanavond gaan we bbq-en. We hebben een eenpits-gasstelletje en dat is best moeilijk koken met aardappelen, groente en vlees. Gister hebben we de aardappeltjes gebakken op de bbq, groente opgewarmd en het vlees was zo goor dat het eigenlijk niet opgewarmd hoefde te worden, maar direct naar de vuilnisbak kon.


Periode 20 - 28 februari 2001

 

 

 

Foto: Dinsdag 20 februari: Omgeving van Orange.

(Deze foto heb ik vanuit de auto genomen) >>

Woensdag 21 februari

Tweede fruitplukdag, heb het helemaal gehad. Gister tijdens het plukken kon ik maar aan 1 ding denken (net als aan de dollartjes overigens), namelijk aan mijn vriendinnen thuis. Zij zitten allemaal (Syl, Mette, Joos, Loulou, Marion) met nette nagels en mooie kleertjes elke dag op hun werk en wat doe ik als 25 jarige, twee hbo-diploma's? Ik sta ergens in de Outback in oude kleding, vieze nagels, fruit te plukken. Over volwassenheid gesproken... En backpackers die net terug zijn (Susan, Ralph, Raadj) maar zeggen hoe jaloers ze zijn dat ik nog in Aussie-land ben. Ja ja. Vast niet op het fruitplukken!

 

Een voordeel dat ik kan bedenken, is dat ik geen verantwoordelijkheden heb. Ik hoef geen rekeningen te betalen, geen verplichtingen aan een baas. Wil ik niet werken? Dan niet! Maar dan ook geen eten en onderdak. Werken voor m'n eerste levensbehoeften, dat is waar ik voor werk.

 

 

Gister 92$ verdiend in 9 uur plum picking. Volgens mij is de vertaling voor plum 'pruim', maar ik vind ze toch echt op perziken lijken. Nou ja, als ik er maar geld voor krijg, ik pluk alles (behalve de dikke spinnen in de bomen..). Vandaag 'colour picking': de rode appels van de minder rode appels onderscheiden en deze plukken. Gaat stukken langzamer, verdient dus ook minder - een hele dag werken voor 50$. Valt tegen.

 

Foto: 21 februari 2001: Colour picking "Galaxies" >>

 

 

21 februari 2001: Standaard ritueel rond etenstijd

Johan and Dave

 

 

21 februari 2001: Ozzie-bbq

Het weer is goed te doen en de boer is aardig. Twee meevallers dus. Ik had al zulke verschrikkelijke verhalen gehoord dat een boer in m'n gedachten tot een monster vervormd was. Maar deze is ok.

 

Verder verbaas ik me erover dat ik zo kan leven - ik slaap al een week in een tentje en kook op een 1-pits gasstelletje. Dit is wel even wat anders dan kamperen met een vriendje in Zuid Frankrijk! Nog 1,5 week en dan ga ik naar de beschaafde wereld - Melbourne

Zaterdag 24 februari

Over het weer gesproken (ja, typical Dutch): het is aardig warm! Te warm om fruit te plukken. Ik ben daarom ook erg blij met m'n hoedje. In Nederland loopt Niemand met zo'n hoedje, hier loopt Iedereen met zo'n hoedje.

 

Op de camping is het gezellig. Twee Belgen (met typische Flipke & Flupke- streken), een Ozzie-man en twee Zweden. Verder een hoop kansloze figuren - mannen van 50+ met een busje als totale bezit waar ze in, uit en mee leven. Voor 25$ per dag een hele dag fruit plukken. Terwijl ik zwaar ontevreden ben met m'n 50$ per dag... (dat is nog geen 10$ per uur en zwaar onder de maat!).

 

Het campingleven is erg goedkoop. We doen voor ca 15$ per dag boodschappen (5$ per persoon dus) en daar eten we goed voor. Twee broden per dag en een goede maaltijd 's avonds (die ik elke avond maar weer klaar maak. Daar tegenover staat dat de fella's mogen afwassen).

 

Vanmorgen heb ik een ticket naar Canberra ontmoet. Voor de mensen die het (nog) niet weten: Canberra is de hoofdstad van Australie (ga maar eens aan een backpacker vragen wat de hoofdstad van Australie is, en tel dan het aantal keren dat je Sydney hoort - verbazend!). Dat was nog een hele toer. Er rijdt een bus op maandag en vrijdag, maar ik wilde graag op donderdag. Nu heb ik een ticket met discount (27,50$ in stead of 45$). Vertrek op woensdagochtend om 9.15u, aankomst Canberra 16.37u. Terwijl het met de auto maar 3 uurtjes rijden is.. Nu ga ik via allerlei dorpjes en 'n tussenstop van 2 uur in de middle of nowhere.

 

Wednesday 28 februari

Vanmorgen om 7 uur de jongens gedag gezwaaid. Het was de bedoeling dat ik met Marco mee zou rijden tot Melbourne, maar hij vindt het fruitplukken zo leuk (ha ha) dat hij dat voor een maand gaat doen! Zelf heb ik het een halve week korter gemaakt, anders loop ik iedereen mis in Melbourne. Nicole heeft overigens een baantje op/bij de Grand Prix, klinkt goed. Vrijdag ontmoet ik in Canberra een vriend en samen zullen we naar Melbourne reizen.

 

Vanmorgen vond ik het ook wel weer jammer om uit Orange te vertrekken (vernoemd naar Prins van Oranje uit Nederland!). Het is een leuk dorpje. Het uitzicht vanuit de bus is erg mooi (typisch Australie) en ik heb er totaal geen spijt van dat ik hier ben. Ben nu aan het wachten in Cootamundra.

 

Dave heeft me vanmorgen naar de bus gebracht. Gister lag ik in m'n tentje en probeerde wat te lezen, maar Dave heeft twee uur lang m'n tent geblokkeerd. Dave is 55 en heeft samen met z'n broer een Opal mine die ze ieder om-en-om een half jaar runnen. Wachten op 'de Jackpot'. Ondertussen houdt hij zich bezig met fruit plukken. Ik moest hem beloven in Brisbane op te zoeken (bij z'n moeder) en hij wil mij in Nederland opzoeken (ben ik even blij dat ik momenteel geen vaste woon-en verblijfplaats heb in NL en geen adres kon achterlaten..)

 

 

28 februari 2001Uitzicht vanauit de bus van Orange naar Canberra.