Brisbane

Maandag 9 oktober 2000

Vanmorgen om 11.45 uur kwam ik in Brisbane aan. Het hostel is wel gezellig denk ik, maar het is toch heel raar om hier nu alleen in Brisbane te zijn. Vorige keer liep ik hier met Susan. Aankomend weekend komen Ralph en Arne, 18 oktober Alex en 22 oktober Laura. Lijkt me gezellig. Nadat ik aangekomen ben in het hostel, ben ik maar meteen op zoek gegaan naar werk: woensdag heb ik een 'baantje' van 2 uur: leaflets uitdelen en het betaalt 12 dollar per uur (24 dollar in totaal dus). Zometeen ga ik op zoek naar een aantal dames die mensen nodig hebben voor 'fund raising'. Op dit moment is er een Olympische Parade en dan hebben ze vaak mensen nodig en hun voorkeur gaat uit naar 'Dutchies'.

City Beach Brisbane

Woensdag 10 oktober 2000

Vanmorgen heb ik mezelf echt lopen vervloeken met het schoonmaken en dat zal ik de komende vier ochtenden ook doen. Maar je moet er toch wat voor over hebben om gratis te logeren in een hostel. Ik vind het zwaar onderbetaald: twee uur schoonmaken voor 18 dollar (kosten van 1 nacht). In andere hostels maak je drie ochtenden schoon voor een gratis week. Om tien uur ben ik begonnen met prullebakken legen (en ja, ik moest alles sorteren: plastic bij plastic, papier bij papier, blik bij blik.. Ik vind dat dus echt goor om in prullenbakken te gaan spitten naar blikjes en andere troep), spiegels schoonmaken en de kamers sprayen, want slapende mensen STINKEN! Daarna kon ik met de volgende ronde beginnen: zuigen.

Met een stofzuiger op m'n rug alle kamers door. Ook als er nog mensen liggen te slapen! En ze vonden het niet eens erg. Maar ik had opdracht gekregen ook te zuigen waar mensen slapen. Sommigen liggen tot 1 uur in bed en daar kan ik niet op wachten. 

Morgenochtend ga ik voor het schoonmaken van het hostel eerst de leaflet-job doen: van 7 tot 9 uur 's morgens folders uitdelen op het station voor 24 dollar.

 

 

Nee, ik ga geen maanlanding maken en het is ook geen rugzak. Hiermee heb ik 5 dagen in het hostel rondgelopen.

 

Detail: op sommige plaatsen in het hostel mag je op de muren schrijven.

Maar maandag begint m'n echte job: een secretaressebaantje bij een Nederlands bedrijf! Tot die tijd lig ik weer een beetje te luieren aan het water. 's Avonds ga ik vaak wat eten met meiden van m'n kamer. Eergister met Kathia uit Liechtenstein en Sicilia uit Sweden. Gister met Amy en ?? uit England en vanavond met Emiel en Alexandra uit Nederland. Vaak luister ik niet eens meer naar de namen, maar er zijn meer mensen die dat doen. Je ontmoet ook zoveel mensen!

 

Donderdag 11 oktober 2000

Vanmorgen ging m'n wekker al om 6 uur, want om 7 uur zou ik de folders uitdelen op het station. En eigenlijk vond ik het heel erg leuk! Ik moest leaflets uitdelen voor een recruitment centre. Op het blad stonden een aantal vacatures en deze gingen voornamelijk voor accountants en bookkeepers. Ik heb dus al een beetje mensen geselecteerd, zo van 'jij ziet er netjes genoeg uit voor een accountant/boekhouder', 'jij ziet er wel intelligent genoeg uit' en 'jij kijkt zo verveeld, jij bent vast toe aan een nieuwe uitdaging'. Mensen die niet aan dit criteria voldeden, kregen van mij geen leaflet. Maar natuurlijk: als iets gratis is, moet je het altijd met beide handen aangrijpen. 

Omdat ik al drie kwartier voor tijd door m'n leaflets heen was, ging ik maar naar Karen (Canada) toe om haar te helpen. Ook toen waren we nog voor de tijd klaar. Dus hebben we warme chocolademelk gedronken in een cafeetje om de tijd door te komen. 

Na deze job, kon ik aan m'n volgende job beginnen: schoonmaken. En ik begon het zowaar leuk te vinden! (of had ik gewoon een goede dag??)

Vanmiddag heb ik de trein naar m'n toekomstige werk (?? dat hangt ook al weer op losse schroeven..) genomen: drie kwartier reizen. Het heet 'Prince Willem Alexander Village' en ik ben er nog niet helemaal achter wat het nou precies is: een vakantiedorp of vaste woonplaats voor gepensioneerde Nederlanders. Maar het park zag er erg vredig uit: huisjes in Zaanse stijl: gele bakstenen huisjes, rode dakpannen, groene erkertjes en rood/witte luiken. 

Over Willem Alexander gesproken... In Sydney is er voor de Spelen een Holland Heineken Huis gebouwd (vast wel iets van gehoord?). Een meisje bij mij op de kamer vertelde gister dat W.A. daar stomdronken rond liep. Zodra iemand een foto probeerde te maken, sprongen er allerlei bodyguards voor. Later heeft hij zich nog met z'n dronken kop aan haar voorgesteld en vroeg ze of ze een foto van hem mocht maken, maar dat mocht niet vanwege de roddelbladen in Nederland. Het 'water' dat hij altijd drinkt, schijnt gin-tonic te zijn..

Ik moet nu eigenlijk terug naar het hostel, want ik had Karen beloofd op tijd in het hostel te zijn: zij zou namelijk voor ons beiden koken. Eigenlijk wel makkelijk: ik heb geen boodschappen gedaan en hoef niet te koken. Ik heb geen idee wat ik ga eten, maar ik zal wel afwassen. Is wel redelijk, toch?

 


Vrijdag 13 oktober 2000

Gisteravond zat ik op m'n bed te kletsen met Nick, Suzie en Peritha (England) en Bernold (Nederland), toen Ralph en Arne opeens door de gang liepen! Ik had ze pas vrijdag verwacht, dus dat was een grote verassing. Zij zaten in het hostel tegenover mij en ze werden uit mijn hostel gezet, dus zijn we in de bar van hun hostel wat gaan drinken.

 

Met Nick, Edward en Suzie ging ik een boottocht maken over de rivier van Brisbane met de city cat (catamaran).

 

's Avonds ben ik met Ralph en Arne uit eten geweest. 

Het zijn twee superleuke jongens die het goed met elkaar kunnen vinden en leuke A'damse humor hebben. Arne wilde heel graag superblond haar en nu had hij de gelegenheid om dat eens uit te proberen. Het moet dan net op tijd uitgegroeid zijn voordat hij in Nederland aan z'n baan begint. Dus heb ik Arnes haar gekleurd! We zijn er de hele avond mee bezig geweest en het resultaat was naar z'n zin.

 

 

 

Skyline Brisbane

 

Van links naar rechts: Ralph, ik, Arne


Zaterdag 14 oktober 2000

Vandaag is Arne jarig en dat zouden we goed gaan vieren. Na mijn werk in het hostel zijn we naar het centrum gegaan en Ralph en ik hebben Arne 'gedumpt' om een fles Whisky te kopen (die we 's avonds in het park zouden drinken met cola - "whico"). In die tijd hebben we allerlei cadeautjes voor Arne gekocht. Hij wilde graag zo'n walgelijke billabongoverhemd (iedereen loopt hier met die walgelijke bloemen overal op: overhemden, korte broeken, t-shirts, bikini's, hoedjes, noem maar op). We hebben ook een bijpassend hoedje gekocht, een koalabeertje, sigaartjes, feestoren, ballonnnen en een taartje met kaarsjes.

 

 

 

Na de inkopen zijn we naar het koalapark gegaan. Dat was super! Er waren heel veel koala's (130) en er was ook een mama-koala met baby. Geweldig, het babietje klom op het hek, zo lief.

 

 

 

 

Een paar kangaroos

 

 

 

 

Ralph en Arne tussen de kangaroos

 

 

 

 

 

 

Wel erg dichtbij!

(let op zijn middelteen)

 

 

 

 

 

 

Deze kangaroo wilde graag gekriebeld worden

 

 

 

 

Het sigaretje tussen z'n voorpoot ontbreekt nog net!

 

 

 

En nog maar een foto tussen de kangaroos....

(Detail: he lijkt erop alsof de kangaroo rechts naast Ralph zich een ongeluk staat te lachen! (Hij hangt achterover, voorpoten op z'n buik)

 

Een beetje moeilijk te zien, maar dit is een leguaan! Deze lopen los in Koalapark en ik ben er bijna op gaan staan. Per ongeluk natuurlijk.......


Zaterdag 14 oktober 2000

Terug in de stad zijn we weer uit eten gegaan. Terug in het hostel heb ik de cadeautjes ingepakt en 23 ballonnen opgeblazen. Daarna zijn we naar het park gegaan: een plekje aan de rivier met zicht op de skyline van Brisbane. Het was donker en de skyline was heel mooi verlicht, super romantisch. Het 'feest' was erg gezellig, er is een hele fles whisky doorgegaan (ik heb me rustig gehouden, hoor!). De taart smaakte goed en Arne vond de cadeautjes geweldig. Hij liep natuurlijk voor gek in dat overhemd met feestoren en zoveel ballonnen, maar het was gezellig.

 

 

 

 

Jarige Arne in het park mag 23 kaarsjes uitblazen.


Zondag 15 oktober 2000

Vanmorgen om 6 uur zijn de jongens vertrokken naar Brisbane. Het is heel raar om nu weer alleen te zijn, het was zo gezellig! Vandaag had ik m'n laatste schoonmaakbeurt in het hostel, vanaf morgen moet ik weer betalen. Vanmiddag heb ik met een Nederlands meisje, Rieneke, in de botanische tuin in de zon gelegen. Vanavond zijn we uit eten gegaan en net hebben we warme chocomelk als afsluiting gedronken. Morgenochtend om 8 uur gaat ze weg. En zo blijf je maar afscheid nemen. Peritha gaf een heel 'wijs' antwoord: you'll get used to it. Daar heb ik wat aan. Het is niet leuk, als je iemand net leert kennen, gaat die persoon (of personen) al weer weg. De laatste dagen had ik steeds leuke mensen op m'n kamer, maar ze gaan allemaal weer weg. Vanmiddag kwam ik Freek tegen van de begingroep. Ik heb morgenavond afgesproken en hij is met nog meer mensen van de begingroep. Maar ja, zij gaan dinsdag alweer weg..


Maandag 16 oktober 2000

Gisteravond deed ik m'n mobi aan om de wekker te zetten, toen m'n mamma belde (er lagen mensen te slapen in m'n kamer..). Via mijn mobiel bellen is erg duur, omdat ik vanaf de Nederlandse grens naar Australie betaal, dus ik zou wel even met m'n phonecard vanuit een telefooncel op de hoek bellen. Dacht ik. Ik had me vergist: er was geen telefooncel. Dus ben ik naar het centrum gerend om er daar achter te komen dat de telefoon niet werkte nadat ik er geld in had gegooid. Andere cel dan maar.

Het Transit Centre (bus- en treinstation/ zie hierboven) zag er open uit, dus ik rende naar boven. De bewaker heeft me gezien, ik heb 'm zelfs nog gedag gezegd. Om me vervolgens gewoon doodleuk op te sluiten! Tja, daar stond ik dan, half twaalf 's avonds, drie hoog. Springen dan maar? En de telefoon deed het ook nog eens niet!

 

Vanmorgen om kwart over 6 ging m'n wekker, omdat ik de trein van kwart over 7 moest halen om om kwart over 8 op m'n werk te zijn. Ik weet niet of ik het vandaag nou leuk vond, of eigenlijk toch niet. Ik baalde ontzettend dat het secretaressewerk IN HET ENGELS is! M'n Engels is daarvoor nog niet voldoende! Bovendien maakten ze zich zo enorm veel zorgen of ik wel met de compu overweg kon en ze wilden eigenlijk iemand anders omdat ik geen ervaring in het bedrijfsleven heb. In plaats van dat ze nou vroegen of ik wel Engels kan, of de telefoon opnemen in het Engels, of andere secretaressewerkzaamheden in het Engels.. Dat was veel belangrijker geweest! Die computerwerkzaamheden waren zo simpel.. De sfeer op zich was wel leuk. 's Middags kwamen er omaatjes aan en daar ging ik dan even mee in het Nederlands babbelen. De meesten wilden niet meer terug naar Nederland. Ik vond hun accent zo geweldig: terwijl de meesten hier al 20 jaar of langer wonen, hoor je heel duidelijk aan hun accent dat ze uit Nederland komen. Heel simpel Engels op z'n Nederlands. Soms moest ik (stiekum) lachen om hun Engels. Op momenten dat ik me verveelde, heb ik vertaalwerk op me genomen. Het meisje voor mij was namelijk begonnen met het vertalen van de Engelse folder naar het Nederlands. Maar dat was zo heel erg goed vertaald, vond ik. Dat heb ik (eigenhandig) veranderd en John vond het goed (hij kan geen Nederlands en het dus toch niet controleren). Ook al was ik vandaag natuurlijk nog niet zo'n hele grote hulp, toch wil John graag dat ik tot vrijdag blijf.

 

Om 7 uur vanavond was ik terug in Brisbane (het Prince Willem Alexander Village zit in Birkdale) en ik moest rennen naar de fotozaak om m'n foto's te halen. Dit rolletje is echt heel goed gelukt. Het appartement staat er erg leuk op en alle mensen die ik onderweg ontmoet heb, ook. Natuurlijk kwam ik weer bekenden tegen (een aantal van de Nederlandse begingroep), dus vanavond ga ik een biertje drinken in de bar van hun hostel. Morgenochtend om 6 uur weer op!

 

Woensdag 18 oktober 2000

Vandaag had ik het erg naar m'n zin op m'n werk. Gisterochtend had ik aardig wat te doen, maar 's middags verveelde ik me kapot. Als ze me op dat moment gevraagd hadden het hele park met een nagelknipper te knippen, had ik het nog gedaan ook. Om maar een indruk te geven. 

Maar vandaag was Hendrika er en zij had een hoop voor mij te doen. De eerste twee dagen ben ik vooral bezig geweest met het vertalen van een infoboekje. Vandaag kreeg ik nog meer vertaalwerk. Ik vind het leuk om te doen, maar het valt niet altijd mee. Op zich ken ik de woorden wel, maar is het lastig om het in een Nederlandse zin te zetten. Ook heb ik vandaag een aantal formulieren ontwikkeld. Ja, alle opleidingen die ik gedaan heb, komen in deze baan van pas! Zowel m'n economische en administratieve opleiding als m'n sociale en marketingopleiding. Het administratieve gedeelte is natuurlijk terug te vinden in de secretaressebaan. Het marketinggedeelte vind ik terug in het opstellen en vertalen van folders en formulieren. Ik gebruik hier toch de formules die ik geleerd heb. En de sociale kant gebruik ik ook. Vaak moet ik mensen het een-en-ander uitleggen in hun eigen taal als ze in de war zijn. Vandaag was er een mevrouwtje die kwam vragen wie de huur van haar huisje betaalt. En ze wilde terug naar haar vroegere woning. Ze was duidelijk in de war en aan het dementeren. Samen met John (manager) ging ik een gesprek met haar aan. Soms in het Nederlands, soms in het Engels. Soms speelde ik voor tolk. We moesten haar uitleggen dat dit nou 'pensionering' is, want ze verveelde zich enorm. Gister werd ik door Carolyn (hoofd Care) erbij geroepen (naast mijn 'hok' worden er o.a. doktersbezoeken gehouden). Er was een mevrouw nogal in de war en boos. Ze lag op de 'tafel' en kreeg antibiotica toegediend. Carolyn vroeg of ik haar in haar eigen taal gerust wilde stellen. (dit moest ik wel in haar oor schreeuwen want ze was stokdoof). Dus ik begon in het Nederlands, werd me dat mens toch boos! Ze ging te keer en ze begreep er niets van: al 30 jaar sprak ze Engels en nu moest het opeens in het Nederlands en bla bla bla. Ze ging enorm te keer. Ik hou het er maar op dat ze erg veel pijn had en in de war was. Sommige mensen spreken zo gebrekkig Engels, dat ik maar in het Nederlands begin. Vaak vinden ze dat erg prettig, al zitten er dan nog veel Engelse woorden tussen. Er kwam een telefoontje van een mevrouw en het ging zo super gebrekkig Engels, dat ik vroeg of ze het in het Nederlands wilde vertellen. Begon ze heel hard te lachen, ik begreep er niets van. Ik vertelde haar (zowel in het Nederlands als in het Engels) dat ze het kon vertellen. Er kwam maar geen reactie. Daarna ging ze vrolijk in het Engels verder. Ik vroeg haar nog iets in beide talen en er kwam zo twijfelachtig antwoord uit, volgens mij begreep en verstond ze er niets van. Samen met het computerwerk vind ik het contact met de bewoners het leukst.


Donderdag 19 oktober 2000

Voor vandaag zal ik niemand lastig vallen met verhalen van m'n werk. Maar ik heb nog wel een lijstje met dingen waar ik maar niet aan kan wennen: soms verbaas ik me erover hoe makkelijk ik het leven hier op pak, maar er zijn toch ook nog een aantal dingen waar ik maar Niet aan kan wennen! 

  • Ik kan er maar niet aan wennen dat de auto's hier zo hard rijden! Of ik nou door een rood of groen stoplicht loop, maakt niet uit, de auto's remmen toch niet voor me. Ik heb al meerdere malen voor m'n leven moeten rennen.. In Nederland kan ik vaak wel inschatten of een auto gaat stoppen (of het licht dus al op rood staat). Hier niet. Ze geven nog een dot extra gas door oranje en bij rood remmen ze pas. Op het laatst.  
  • Ik kan maar niet wennen aan het "Hi-how-are-you-doing-today"-ritueel. Ik raak er lichtelijk door geirriteerd. Als ik een hamburger bij de Mac wil bestellen, heb ik geen zin om eerst te antwoorden "I'm fine, thanks, how are you today?", ik wil gewoon een hamburger! Of Edwin (m'n huisbaas uit Cairns), soms kwam ik die jongen wel vier keer per dag tegen en vier keer per dag "hi-how-are-you-doing". En zoveel verschillende dingen gebeurden er nou niet op een dag..
  • Ik kan maar niet wennen aan het onverstaanbare "Engels" dat hier gesproken wordt. Die Australiers maken er een potje van hoor! En dan geirriteerd zijn als ik ze niet versta of begrijp. Een backpacker is goed te verstaan, maar de Australier niet. 
  • Ik kan er maar niet aan wennen dat ik elke dag m'n tanden met chloor moet poetsen. Ik weet niet of het goed is voor m'n tanden, maar het poetst toch niet prettig.. Een slok water uit de kraan nemen kan dus niet. 
  • Ik kan er maar niet aan wennen hoe mooi de bomen hier zijn. Bomen met bloesem in de kleuren paars, oranje of rood! Ik vergeet steeds een foto te maken. Maar de kleuren zijn geweldig! 
  • Ik kan er maar niet aan wennen dat al die kids hier in een schooluniform lopen. En dan vooral: wat voor een! Ik vind het vreselijk zielig voor die kids. Een rokje met bloesje of een walgelijk jurkje. De jongens in een kort broekje met kniekousen. En allemaal met een hoed. Sommige scholen hebben zelfs nog een bijpassende tas. De eerste keer dat ik een groep schoolkinderen zag, dacht ik dat ze op scouting zaten!

Zondag 22 oktober 2000

Vrijdag was m'n laatste dag bij het Netherlands Retirement Village. Ze hebben een 'permanent secretary' gevonden, wat mij overigens ook beter lijkt. Het is toch heel vervelend om iedere week een andere backpacker in te werken. Maar ze vonden het allemaal jammer dat ik weg ging. Ikzelf trouwens ook. Vrijdagmiddag kreeg ik 460 dollar (bijna 750 gulden) cash in hand. Voor 1 weekje werken!! Vrijdagavond had ik afgesproken Alex in de Down Under bar te ontmoeten. Maar ik was zo moe van de afgelopen week ('s avonds vaak uit en 's morgens om 6 uur er weer op) dat ik even Op bed was gaan liggen. Om 2 uur 's nachts werd ik wakker! Toen ben ik maar In bed gaan liggen. In totaal heb ik die nacht 15 uur geslapen. 's Middags aan het City-beach ben ik weer in slaap gevallen. Ik had het dus duidelijk nodig.. 

 

Gister heb ik wat gekeuteld en had eigenlijk tijd te kort. Ik heb een heel leuk marktje ontdekt dat er elke week is. En er zijn allerlei festiviteiten in de stad. Overal bandjes en optredens. En een schrijversfestival. Gisteravond heb ik met Lotte, Irene (uit Hoofddorp) en Donald (Belgium) gegeten en veel gekletst. Ik zou nergens van op moeten kijken, maar ik doe het toch: mijn nieuwe 'roommate' is dit keer een omaatje!! Ze komt uit Frankrijk en spreekt amper een woord Engels. Het Duitse meisje en de Belgische jongen op m'n kamer waren druk Frans aan het praten met haar. Gister begon ze in het Frans tegen mij, maar daar kon ik helaas niet aan mee doen. En zij kan haast geen Engels. Ik vind het vreselijk grappig zoals ze in haar bloemetjesjurk door het hostel schuifelt.. Maar ik heb er ook heel veel bewondering voor dat ze dat toch maar even doet! Met rugtas, geen koffer. En geen Engels spreken. 

 

Eigenlijk vind ik het te erg om te vertellen, maar omdat het bij m'n Australie-avontuur hoort, wil ik jullie dit toch niet onthouden: vandaag voelde ik me zoals een buitenlander zich in Nederland moet voelen: in eigen land hard genoeg gestudeerd hebben om een fatsoelijke baan te krijgen en in het gastland voor de vieze baantjes opdraaien..Omdat het vandaag regende, kon ik niet naar het park. Dus zat ik even op m'n bedje, toen Stuart (van het hostel) vroeg of ik vandaag wel wilde werken. Dit weekend was in Brisbane namelijk een groot RockFestival (Living) met allemaal zeer bekende bands (oa No Doubt. Vraag me niet naar de rest van de bandnamen, bedenk zelf maar wat bekende bands..). Maar natuurlijk moest er na dat festival wel opgeruimd worden.. Dus ben ik... afval gaan rapen... Het was echt vreselijk. Ik kon alleen maar aan het geld denken. We waren met 21 backpackers (ook andere hostels waren vertegenwoordigd) en hebben vijf uur lang rotzooi geruimd, gedeeltelijk in de regen. Maar na vijf uur kreeg ik 50 dollar (75 gulden) cash in hand, dus daar heb ik het voor gedaan! Wat is nou vijf uur gebogen staan boven een grasveld en over de tribunes voor 75 gulden?? Ik weet wel dat ik nu serieus ga nadenken of ik wel fruit-picking wil gaan doen. Ik had gehoord dat dat zwaar is, maar ik denk nu dat dat Echt zo is! Toch vind ik dat dat ook bij m'n Australie-avontuur hoort, al heb ik het maar 1 dag gedaan.

 

Woensdag 25 oktober 2000

Blijkbaar heb ik niets van zondag geleerd, want ik ben maandag weer vrolijk (nou ja, vrolijk?) afval gaan rapen... Wat een mens toch allemaal niet doet voor geld! Maar goed, ik heb het weer gedaan. Dit keer ging ik met 6 jongens van mijn hostel (een Canadees, een Schot en vier Engelsen) en daar trof ik nog drie andere Engelsen. Dus was ik als enige meisje met 9 jongens afval aan het rapen. Ga dan maar eens gevat grappen terug maken in het Engels.. We waren met twee auto's gekomen, maar de jongen van de auto was na een half uur al afgehaakt, dus moesten we met het busje terug. En in het busje was geen achterbank, alleen maar een bed, dus lag ik achterin met allemaal jongens. Dit is nou iets wat ik dus nooit in Nederland zou meemaken..

Gisteravond ben ik naar een bar geweest waar het twee bier voor de prijs van een was. Ook daar waren alleen de Engelsen en Schotten vertegenwoordigd.

 

 

 

Vandaag heb ik ook iets gedaan waarvan ik van te voren niet wist wat ik kon verwachten. Ik had mezelf namelijk opgegeven (op aandringen van de Engelse guys) voor gratis zeilen.

Ik begreep er niets van: moest ik daarvoor werken, of wat was de bedoeling? 

Het bleek dus om ons 'gewicht' te gaan. Elke woensdagmiddag worden door gefortuneerde/gepensioneerde mannen zeilwedstrijden gehouden en daarvoor hebben ze mensen nodig die aan een kant van de boot gaan hangen. Dus dat was mijn tegenprestatie, aan een kant van de boot gaan zitten. Samen met Jon (Schotland) zat ik op de Shiraz en we hoefden alleen maar op commando naar de andere kant van de boot te verhuizen.. Dus dat was een heel relaxed (maar nat!) middagje op een zeilboot.. We waren met 9 mensen van ons hostel en daarna zijn we nog uit eten geweest.

 

 

Morgen zou ik met Jon en Jim naar een CrocodileFarm gaan, maar Stuart vroeg of ik morgen wel wilde werken (het is nu half 10 's avonds, komt hij ook lekker op tijd mee aan). Maar goed, voor geld doe ik dus veel, blijkt, dus morgen ga ik weer schoonmaken. Voor 10 dollar per uur ga ik machines ofzo schoonmaken. Ik weet het niet, ik zie het morgen wel. En zo valt er niets te plannen! Maar dat maakt het wel afwisselend.

Vrijdag 27 oktober 2000

Het wordt hier met de dag gekker! Noem mij maar een stupid Dutchie; ik weet de helft van de tijd niet wat ik doe of waar het over gaat. Gister zou ik - dacht ik - jukeboxen gaan schoonmaken. Ik zou dan met de eigenaar van de pooltables en jukeboxen langs gaan bij bedrijven en die dingen gaan schoonmaken. Anderen in mijn hostel hadden dat werk ook al eens gedaan en vertelden mij dat het goed werken is: de meeste van de tijd in de auto zitten om van bedrijf naar bedrijf te rijden. Mis! We gingen naar zijn huis/kantoor en in de garage stonden 8 jukeboxen. Het was wel relaxed die dingen op te poetsen, maar ik voelde me een beetje overbodig. Maar voor geld moet gewerkt worden, dus ging ik ze nog (?) schoner maken.. Muziekje erbij aan.. Af en toe vroeg hij me wat dingen in huis te helpen - de slaapkamerkast verbouwen bijvoorbeeld... Ok, ik kijk nergens meer van op.. Daarna vroeg hij me zijn huis schoon te maken. Zijn vrouw was namelijk twee weken op vakantie met hun kind en hij had er een aardige bende van gemaakt, dus (?) had hij mij 'ingehuurd' zijn huis te cleanen. Alleen wist ik nergens van. 7 Uur ben ik in totaal bezig geweest! 70 dollar dus, en dat is waar ik het voor doe. De hele dag had hij het al over 'typisch Dutch food' en ik werd er een beetje gek van. Want wat is boerenkool met worst in het Engels? En zuurkool, hutspot, gehaktballen en spruitjes? Later begreep ik het: hij vroeg me of ik morgenavond (vanavond dus) 'typisch Dutch' voor hem wilde koken. Ik was Zo overdonderd dat ik vergat Nee te zeggen. Toen ik terug was in het hostel dacht ik er over na en ik had zo'n verschrikkelijke spijt! Terwijl z'n vrouw weg is voor hem gaan koken, ja ja.

 

Vandaag heb ik Judy (de vrouw van het hostel) hem op laten bellen met het excuus dat ik moet werken vanavond (ergens in een bar ofzo). En zo weet ik weer mensen tegen elkaar uit te spelen, want Judy voelde zich hartstikke l*llig. Leent ze mensen uit en dan gebeurt er dit. Maar goed, het is goed afgelopen, vanavond ga ik meedoen aan de 'punch-night' in het hostel. Voor vijf dollar de hele avond punch drinken. En pictionary.. Ach ja.. M'n hostel is net een studentenhuis, ik vind het soms angstvallig op het BigBrotherHuis lijken. Ik kan geen stap verzetten of iedereen weet ervan. Met wie ik waar hoe lang gepraat heb. Wat ik ben gaan doen. Enz. Enz. Bleek dus, toen ik woensdag met de groep ging zeilen, dat IEDEREEN - behalve ik - wist dat Jon mij errug leuk vindt. Vandaar dat ik de grappen al niet begreep toen Jon bij mij op de boot werd ingedeeld. Zo zijn er jongens die nog weten dat ik twee weken geleden in de City Backpackers Bar ben geweest met Ralph... Sorry, maar dat gaat mij dus iets te ver. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen (wat ik niet doe...).

 

Donderdag 2 november 2000

Afgelopen zondag zou ik met mensen uit m'n hostel naar het strand in Surfers Paradise gaan, maar juist die dag regende het. En we konden alleen op zondag, omdat de jongen die zou rijden alleen zondags vrij is. Ik ben toen maar naar het museum (gratis entree) gegaan en naar de markt op South Bank, deze markt is er elk weekend. 

 

Afgelopen weekend zijn er weer een hoop drama's gebeurd in het SoapHostel. Debbie en haar vriendje hadden een fight en ze zijn onverwachts vertrokken. Wat betekende dat de positie van Debbie vrij kwam: Judy (de bazin van het hostel) heeft mij haar baan aangeboden. Ik werk nu al vanaf dinsdag in het hostel en het is een baan voor 3 maanden. Dat betekent voorlopig dus geen reisverhalen en foto's meer! Het werk is heel divers: telefoon aannemen, mensen inboeken, nieuwkomers rondleiden in het hostel (mensen aan elkaar voorstellen), wat over het hostel en Brisbane vertellen, mensen ophalen van het Transit Center met een busje (Ja, ik heb al aan de linkerkant van de weg gereden!!) en het hostel schoonhouden (op alles een oog houden: van de plinten tot het zwembad reinigen). Ik zit nu nog in m'n trial period, maar ik denk dat ik kan blijven. Vanmorgen heb ik m'n eerste dienst alleen gedraaid. De uren zijn van 14.00 uur tot 22.00 uur en de volgende dag van 07.00 uur tot 14.00 uur en dan hetzelfde aantal uren vrij. Omdat Stuart deze week hele dagen gewerkt heeft (omdat Debbie onverwachts vertrokken is en ik ingewerkt moest worden), heeft hij morgen een dag vrij. Dat betekent dat ik van 07.00 uur tot 22.00 uur moet werken! 's Avonds na 22.00 uur mag ik het hostel niet verlaten, want ik blijf verantwoordelijk voor als er wat gebeurt. En de volgende morgen van 07.00 uur tot 14.00 uur. Judy werkt van 10.00 uur tot 16.00 uur, dus als zij er niet is, ben ik of Stuart verantwoordelijk voor alles. Het verdient niet echt geweldig, vind ik: 300 dollar a week en free rent (400 dollar dus bij elkaar), maar ik heb deze baan aangenomen voor de ervaring. Want ik kan dan wel zeggen dat ik een hostel 'gerund' heb en dat is mooi meegenomen voor m'n volgende baan. Het nadeel van deze baan is, dat ik altijd in het hostel ben: zowel als ik vrij ben als voor m'n werk. Maar gelukkig is het een erg gezellig SoapHostel!

 

Maandagavond ben ik naar de bios geweest in het Universiteitsgebouw. DAT is nog eens een Universiteit! Zo groot heb ik het nog nooit gezien. De film die gedraaid werd, was American Psycho en een aanrader. De dag daarna ben ik naar Shaft geweest.