Westkust

Woensdag 25 april 2001

Bij aankomst in Darwin afgelopen vrijdag hadden we al besloten er niet te lang te blijven. Dit om de warmte, vochtige warmte. Vanaf vrijdag hebben we elke dag een beetje rond en in de pool gehangen. Onder de palmen voor schaduw en in het zwembad voor verkoeling.

Vandaag zijn we (Nicole en ik, Jacco heeft gedag gezegd om ergens op het land te werken - mij niet gezien in deze hitte!) met een tour naar Litchfield gegaan. Dit is een national park met veel watervallen en enge beesten zoals slangen en krokodillen.

 

Om 6.45am werden we opgehaald en naar Litchfield gereden. Eerst wat billabongs gezien (= land met bomen dat gedeeltelijk van het jaar onder water staat) en een museum over het leven van de dieren in dat gebied. Erg leuk, we zijn lekker kinds door het museum heengerend en hebben alle "puzzels" opgelost.

Daarna werden we naar de boot gebracht die ons over de rivier zou voeren om krokodillen te spotten. Bijzonder om eens jumping crocs te zien, 2 meter bij ons vandaan. Wist je dat - crocs een uur tot 1,5 uur onder water kunnen blijven? Een maag zo groot als een basketbal hebben? En aan bv een kip per week genoeg hebben? Nooit meer dan bv een been of arm van je in een keer zullen eten omdat hun maag dus zeer klein is? Ze stenen in hun maag hebben? De skipper kende alle crocs. Er was ook een opa-croc. De tanden van een croc groeien altijd door, als er 1 afgebroken is, komt er een nieuwe voor in de plaats. Behalve als je opa bent en daarom was opa-croc tandeloos..

25 april 2001: Litchfield, Queen Victoria River

rechtsonderin zie je een crocodile aan komen zwemmen.

Op bovenstaande foto is het nog duidelijker te zien.


 

 

 

 

 

25 april 2001: Jumping crocodile

's Middags kregen we een lunch en daarna mochten we in een aantal watervallen spelen. 

Helaas was het een public holiday (Anzac-day: oorlogsslachtoffers herdenken) en was het veel te druk met Ozzies. 

Nog het een en ander geleerd over termietenheuvels (sommigen wel 3 meter hoog) en daarna werden we weer voor het hostel afgezet.

 

Foto rechts: 25 april 2001: Waterfall nummer zoveel (ben de naam echt kwijt) Wangi Pool??

Niet goed te zien op de foto, maar rechts in de bomen hangen vleermuizen.

25 april 2001: Litchfield, alweer termietenheuvels

25 april 2001: "Zooo groot"

Nicole probeert aan te wijzen hoe groot de termietenheuvel is (deze heuvel leeft overigens nog).


Veel mensen gaan naar Kakadu, maar in deze tijd van het jaar zijn de twee beroemdste falls (jim jim falls en de twin falls) gesloten wegens overvloed aan water. Bovendien moet er enorm veel gereden worden om alle watervallen te zien en is zo'n tweedaagse tour (minimum) kostbaar. En we hadden gehoord dat Litchfield mooier is. Daarom hebben we Kakadu geskipt en voor Litchfield gekozen.

 

<< Foto links: 25 april 2001: gesloten wegens krokodillen

's Avonds zijn we naar de Vic (the Victorian Hotel) gegaan voor een gratis maaltijd (je betaalt een drankje en je meal is free). Ik mag van Nicole het woord "BNN at work" niet meer in de mond nemen, maar dit was dus het cafe waar Eddy 'gewerkt' heeft. Uitleg: afgelopen zomer (in NL) was er op Ned2 een 6-delige aflevering van BNN at work. Twee presentatoren, Bridget en Eddy, lieten zien wat backpackers hier kunnen verwachten qua werk. Ik herken zoveel! Bridget heeft 'gewerkt' in een opal mine (coober pedy), in Alice Springs vond ik het internet cafe waar ze gewerkt heeft. De kamelen races die ze gesupport heeft. En Eddy nu in Darwin. Ook heb ik de auto die hij gekocht en verkocht heeft, zien rijden in Brisbane.


 

Vrijdag 27 april 2001

Gisternacht zijn we tot 3 uur in de morgen uitgegaan, hebben drie uur geslapen, zijn daarna in de bus gestapt, om er 26 uur later in Broome (vanmorgen dus) uit te stappen.. Aardig gaar, maar wel gezellig. 

We hadden wat wijn overgegoten in een limonadefles en daar 'stiekum' uit gedronken. Verboden, maar maakt wel dat je die 26 uur doorkomt met om de 4,5u een kwartier om je benen te strekken. 

Indien mogelijk gingen we apart zitten, zodat we over twee stoelen konden hangen. En anders hingen we wat lamlendig over elkaar heen. Maar wel gezellig hoor! Buschauffeurs hadden meer oog voor ons dan voor de weg..

 

Foto rechts: 26/27 april 2001: In de bus van Darwin naar Broome >>

 

Het lijkt we alsof het hier warmer is dan in Darwin. We zijn hier in Broome vanwege het strand en omdat het een aangename break is van de lange busreis. Maar in Broome zelf is weinig. Bijna niets eigenlijk. We zullen hier nog twee dagen blijven en dan doorreizen naar Exmouth en Turquoise Bay. Dit schijnt het mooiste strand ter wereld te zijn - de naam doet het strand eer aan.

 

<< Foto links: 27 april 2001: "sunset" Broome

Toevallig kreeg ik een meeltje van Vincent die op m'n site reageerde. Hij gaf een antwoord op mijn vraag over de afgeblakerde bomen (weer een vraag minder voor Willem Wever). Zijn versie is dat door het gras af te branden een grote bosbrand kan worden voorkomen. Een boom zelf zal niet zo snel branden en wanneer er geen gras om de boom heen is, zal het niet zo gauw vlam vatten. Ook schijnen sommige boomsoorten alleen hun zaden te verliezen wanneer ze rook 'ruiken'. Bedankt voor het antwoord, Vincent!

 

Hoofdstukje toevalligheden. Elke dag kom ik bekenden tegen. In Darwin kwam ik Koen uit de Yellow Sub tegen. De avond daarna hebben we met ons allen (Nicole, Jacco, Koen en ik) gegeten. Het meisje van het busje (Brisbane) kom ik dagelijks tegen. Lotte uit Brisbane. Een jongen uit The Nunnery (Melbourne), een andere jongen uit Lords Lodge. Een groepje jongens (een Ier, Duitser, Israelier en Nederlander) die we al vanaf Katherine kennen, zitten we heel toevallig elke keer in hetzelfde hostel.


Zondag 29 april 2001

Is Coober Pedy bekend om z'n opal mines, (o.a.) Pine Creek om z'n gold mines, zo is Broome bekend om z'n pearl vangst. Vandaag zijn Nicole en ik een kijkje gaan nemen in een pearl shop om eventueel een hippe parelketting te adopteren. In plaats van een parelsnoer kreeg ik een baan aangeboden. Had me leuk geleken, een paar weekjes in een parelshop werken, 's avonds naar het strand naar de sunset kijken (en deze is hier echt fantastisch!).

 

Foto rechts: 29 april 2001: Sunset Broome >>

Maandag 30 april 2001

Terwijl in NL iedereen aan het feesten is (??Is Koninginnedag doorgegaan met MKZ?) hebben wij 20 uur in de bus gezeten van Broome naar Exmouth. Onderweg hebben we van twee mannen een baan aangeboden gekregen. Hoewel het aanbod aantrekkelijk was - een paar uur per dag op het strand vissen van zand ontdoen, voor 60$ per dag, free food en accommodation - leek het ons toch niet zo'n heel goed plan. Het strand was net even iets te ver weg en iets te verlaten en de mannen keken net even iets te verlekkerd naar ons. Bovendien spraken ze alleen ons aan (twee NL'se meiden) en niet de (uiteraard veel sterkere?) jongens uit bus. Volgens hen hadden ze al vaker op die parkeerplaats (Engelse) meiden gerecruteerd. Ja ja.

 

Om 1 uur 's nachts kwamen we aan waar we moesten overstappen op een busje naar Exmouth. Er was daar he-le-maal niets. Totally Nothing. Niet eens een bankje of lantaarnpaal. In the middle of nowhere. Mag dit mag duidelijk omschreven zijn? Ik was zo blij dat de bus op de andere bleef wachten, want anders hadden we in het complete donker gestaan (ok niet liegen: met licht van de maan). Om half 5 's morgens kwamen we in het hostel aan en bleek dat we in een mannendorm sliepen..


Dinsdag 1 mei  2001

Morgens in de bathroom waren Nicole en ik enorm tegen elkaar aan het jammeren. We vonden onszelf erg zielig in een mannendorm en een douche waar geen water uit kwam omdat we de timer niet aankregen. De jongens lagen om half 12 nog in hun bed (o.a. te ontbijten) en volgden al onze bewegingen. Overplaatsing naar een female dorm was niet mogelijk, omdat het hostel vol zat. De jongens bleken achteraf wel aardig te zijn, maar 's nachts werd de Texaan erg vervelend en had het op mij voorzien. De hele nacht heb ik doodstil in bed gelegen met een wild kloppend hart en durfde me niet te bewegen, bang dat ie me aan zou vallen. Om de 20 minuten maakte hij me 'wakker' (slapen kon ik natuurlijk niet, maar ik probeerde me slapende te houden) met de meeste stupide vragen. Hij schudde en riep me wakker en hing vervolgens over me heen. 

Volgens hem werd hij aangevallen door een homo op de kamer (ok, toegegeven - er liep een jongen dronken en naakt door de kamer te springen) en vroeg daarom of hij bij mij in bed mocht (nee). Hij dikte het verhaal nog wat aan, details zal ik besparen. Uiteindelijk ging hij over op de directe manier: of hij bij me in bed mocht (nee). Of hij me mocht omhelsen (nee). Of ik hem aantrekkelijk vond (nee). Of ik hem leuker vond dan de jongen (Joel) waar ik de hele avond mee gepraat heb (nee). En dit om 3 uur in nacht! Uiteindelijk heeft de 'kapotte grammofoonplaat theorie' gewerkt. M'n derde nacht zonder slaap.

Vrijdag 4 mei 2001

Vandaag alweer onze laatste dag in Exmouth, morgen vertrekken we naar Coral Bay. We hebben het hier erg naar onze zin gehad.

Ik zou hier best een maand willen wonen en werken. Het is hier zo relaxed. De mensen zijn hier zo vriendelijk. 

Twee mannen boden ons aan te gaan snorkelen in Turquoise Bay. Een jongen bood een paardrijdritje op het strand aan. Maar ik had al een starlight cinema' date.

 

Turquoise Bay was echt fantastisch. Onbeschrijflijk mooi. Vergelijkbaar met Whitsunday Islands. Volgens sommigen is het Ningaloo Reef hier mooier dan het Great Barrier Reef (East Coast) of Hugarda (Egypt).

 

We hebben eindelijk lekker mayo gevonden!! Alle NL'ers zullen beamen dat de mayo hier naar sladressing smaakt: zuur en waterig. Maar deze mayo... we zullen het er nog lang over hebben. Na 8 maanden eens lekkere mayo. Het klinkt voor jullie in NL misschien overdreven, maar pas als je geen beschikking hebt tot mayo, besef je pas hoe je het mist, als echte NL'er!

Foto's hieronder: 4 mei 2001: Turquoise Bay (Exmouth) Hieronder kun je echter zien hoe helder het water is.


Zaterdag 5 mei 2001

Ik weet het zeker: ik ben verliefd! Verliefd op Western Australia. Het is hier zo mooi, zo rustig, zo weinig, zo vriendelijk. Ik wil hier nooit meer weg! Vandaag zijn we vertrokken naar Coral Bay. Van Exmouth naar Garnarvon slaat de bus rechts af en aan het einde van de weg (ca 20k) ligt Coral Bay. De weg stopt aan het eind van het 'dorp'. Dit dorp bestaat uit twee hostels, een camping, twee supermarktjes en drie souvenirwinkeltjes. That's it! Dat is het hele 'dorpje'! De zee is hier net zo mooi als Turquoise Bay. We liggen dan ook de komende dagen in het heldere, blauwe water, tussen het koraal.

 

Foto rechts: 6 mei 2001: Coral Bay. Even een stukje schrijven voor mijn site

 

 

 

 

7 mei 2001: Coral Bay

Nicole


 

 

 

 

Dinsdag 8 mei 2001

Gisternacht zijn we in Monkey Mia aangekomen. We slapen in een caravan en Nicole en ik delen een 1,5 persoonsbed. Erg cosy, ha ha. We zijn naar Monkey Mia gekomen om met de dolfijnen te zwemmen, wat we morgen gaan doen.

 

 

Foto rechts: 8 mei 2001: Koken in de caravan in Monkey Mia >>

Dinsdag 8 mei 2001

Gisternacht zijn we in Monkey Mia aangekomen. We slapen in een caravan en Nicole en ik delen een 1,5 persoonsbed. Erg cosy, ha ha. We zijn naar Monkey Mia gekomen om met de dolfijnen te zwemmen, wat we morgen gaan doen.

8 mei 2001Koken in de caravan in Monkey Mia 

8 mei 2001: Shell Beach, ontelbare schelpjes en geen zand.


Vandaag hebben we een zeer interessante tour gedaan op dit (soort van) schiereiland. De feiten op een rijtje: Monkey Mia bestaat uit 1 resort, waar je zowel backpacker accommodatie als hotelkamers kunt vinden, een souvenirwinkeltje, een restaurant, een take away en een kampwinkeltje. Op 25k hiervandaan ligt Denham. Hier wonen 500 mensen die voornamelijk leven van de parelvangst. Er is 1 nurse aanwezig, die geauthoriseerd kan worden antibiotica voor te schrijven op aanvraag van een arts in Geraldton (450k hier vandaan). Bij accute gevallen, duurt het 5 uur voordat de ambulance bij je kan zijn en 3 uur voor de Flying Doctors. De tandarts zit in Geraldton en kost je een dag (vijf uur heen en vijf uur terugrijden). Op de primary school (lagere school) zitten 70 kids en 3 teachers. Voor secundary school (middelbare school) moeten de kids naar boarding school (soort kostschool) in Geraldton of Perth. Er is 1 kerkje dat is opgebouwd uit schelpenblokken. Het strand (shell beach) bestaat uit heel veel, heel kleine schelpjes. Deze zijn samengeperst (natuurlijk proces, niet door mensenhanden!) en door dit in blokken te snijden, kun je er een huis van bouwen. Lekker koel in de zomer, isoleert in de winter. Foto's zullen dit verduidelijken.

 

 

 

 

 

 

 

8 mei 2001: uit samengeperste schelpen worden blokken gesneden om daar vervolgens een huis van te bouwen.

Halverwege het schiereiland loopt een grens, de 26th parallel. Het bovenste gedeelte is 'isolated area' en krijg je als bewoner tax refund. Tevens is het cyclonengebied en is het daarom erg duur om een verzekering voor je huis af te sluiten.

De weg naar Denham ligt er pas 10 jaar, daarvoor deed men er twee dagen over (tegenover 5 uur nu) om over de dirt road naar Geraldton te komen. De bewoners wilden dit gebied voor zichzelf bewaren, wat ik me erg goed kan voorstellen. 

 

Er groeien hier alleen maar struiken, bomen kunnen niet aarden in dit zoute gebied (de grond is hier enorm zout; er wordt hier dan ook aan zoutwinning gedaan). Vogels hebben daarom geen plekje om hun nestje in te hangen. Ze zijn erg inventief en hangen hun nestje op de gekste plaatsen. Oude telegraafpalen, een hek. Hier in de buurt staan 4 bomen (van een voormalig sheep farm dat niet meer bestaat) en deze bomen hangen vol met vogelnestjes. De inwoners van Denham hebben twee mogelijkheden om 'erbij' te horen: golfen of bowlen. Doe je geen van beide, dan hoor je er niet bij. 

 

Er leven hier veel emu's (struisvogels). Wanneer je een volwassen emu ziet met kids, dan is dit de vader. De moeder legt de eieren en gaat daarna weer vrolijk verder met het flirten met andere mannen. Vader mag de eieren uitbroeden en de kids opvoeden. 

Hoeveel vrouwen zullen dit als ideaal zien?? 

Een ander onderdeel van de tour was hamelin pool. Hier is 3,5 billion jaar geleden de evolutie begonnen. Deze bacterien stootten oxygen af/uit en zonder deze stromatoliten ("levende rotsblokjes") zouden wij nu misschien niet bestaan...??

8 mei 2001: Shark Bay

8 mei 2001: Shell beach tour
Hier groeit dus helemaal niets.


 

 

 

 

 

 

8 mei 2001: Stromatolites: "het begin van het leven....."

 

 

 

 

8 mei 2001: Shell Beach

 

 

 

 

8 mei 2001: Shell Beach


Woensdag 9 mei 2001

Zonsopgang om 7 uur. Wachten op de dolfijnen

Zonsopgang. Deze pelikaan komt ons vermaken tot de eerste dolfijnen komen.


1e dolfijnen komen eraan


Met haar oog boven water betekent dat de dofijn naar ons kijkt.

"Nicci" heeft een hap uit haar vin door een eerdere haai-aanval.


Zondag 11 mei 2001

Soms vind ik het verbazingwekkend hoe makkelijk het hier gaat met contacten leggen. In NL praat je niet zo snel met een vreemde (en toch vind iedereen die in NL is geweest, de NL'ers zo vriendelijk). Ok, toegegeven, Nicole en ik hebben geen gebrek aan mannelijke aandacht. De buschauffeur. De ranger van het national park. De benzinepomphouder. De ober in het restaurant. De ranger van het national park vond dat wij meemoesten naar de toneelvoorstelling die gegeven zou gaan worden aan de inwoners van Denham. Midden in de totale niets, ergens in een national park, naar volkomen vreemden (inwoners van Denham en rangers van andere national parks) die een toneelstukje opvoeren, kijken. Erg leuke ervaring om de Ozzie te leren kennen. Daarna konden we in de hot-tub (natural hot spring - heet water dat uit de grond omhoog komt) onder een volle maan. 

 

Jammer dat Scot vandaag cursus heeft, anders had hij ons meegenomen op de catamaran waarop hij werkt - het wildlife van de zee laten zien. Echt heel erg jammer vind ik het ook weer niet, want de dolfijnen laten zich hier meerdere malen per dag op het strand zien en met hen de turtles ook. Als de pelikanen vinden dat de dolfijnen te veel aandacht krijgen, dringen zij zich op.

 

Maandag 14 mei 2001

Zaterdag om 4 uur in de morgen zijn we uit Monkey Mia vertrokken op weg naar Geraldton, om daar 'relatives' van Nicole op te zoeken. We zijn bijzonder gastvrij ontvangen door het gezin van de kleinzoon van een tante van de vriendin van de moeder van Nicole. Ik vind het echt verbazingwekkend hoe vriendelijk we ontvangen zijn en we mee mochten doen in de gezinsrituelen. Zondag mochten we mee met de jaarlijkse moederdag-bbq: ergens in de bush met een paar andere gezinnen een echte ozzie barbie gehouden. Zo leuk. Een bijzondere ervaring die we niet snel zullen vergeten.

 

Dinsdag 15 mei 2001

Gisteren zijn we in Cervantes aangekomen om vandaag de pinnacles te bekijken. Deze 'rotsblokken' zijn ontstaan omdat in de zachte limestone zandlaag zich plantjes vestigden. Via de wortels kwam het regenwater in de aarde, wat dit hard maakte. De wind blaast al het zand weg en de pinnacles zijn geboren. Het proces zal nog jaren voort gaan en de pinnacles zullen elk jaar groter worden.

 

Zie foto's hieronder over: Pinnacles, Cervantes