Melbourne

Woensdag 7 maart 2001

Vanmorgen om 12u zijn we in de bus naar Melbourne gestapt en om 21.00u kwamen we aan. Meteen naar het hostel waar Nicole zit. Dat hostel was een erg grote schok: vies! Enorm vies. Misschien vinden anderen het nog mee vallen, maar ik vind het vies. Maar het was leuk om Nicole weer te zien.

Waarschijnlijk kan ik aan het werk in de jassenfabriek (ha ha!) waar Nicole ook werkt.

 

Zaterdag 10 maart 2001

Gister enorm veel gelopen in Melbourne. Zelf vind ik de stad wat weg hebben van A'dam, van Paris, maar ook van Cairo!

 

 

 

Ik weet niet hoe ik de stad moet typeren. Zal foto's maken, kun je zelf je conclusies trekken. (Hiernaast vast een door mijn vader op internet gevonden foto)

Ik weet ook nog niet hoe lang ik hier ga blijven. Het schijnt erg moeilijk te zijn om hier werk te vinden.

Morgen verhuizen we naar een ander hostel en als Philip naar Tasmania gaat, keer ik waarschijnlijk weer terug naar het smerige hostel.. Wachten op Xander (Kangaroo Bakpak), want hij komt binnen twee weken naar Melbourne en het plan is dan om met hem mee te rijden de Outback in. Adelaide, misschien zelfs Perth. 

Mailen is hier ook duur. Nu zit ik in een relaxed 'cafe' met grote leren leunstoelen en een supersnelle verbinding. Meestal zit je op oude stoeltjes, dicht op elkaar.

 

Dinsdag 13 maart 2001

Het begint hier erg koud te worden en ik vraag me af of het tijd wordt om verder te reizen. De winkels hangen vol met winterkleding en hoe verleidelijk het ook is een nieuwe garderobe (plus extra backpack??) aan te schaffen - ik ben hier voor het mooie weer! Nog twee weken volhouden en dan zo snel mogelijk naar boven!

 

Ondertussen 'hangen' we wat rond in Melbourne - in de pub (met overheerlijke wedges met chili sauce en sour cream!!), in de cinema (o.a. Hannibal), de motorbeurs (who, me??) en.. in de pub.. Hopelijk heeft Nicole vanavond goed nieuws voor me en kan ik in de fabriek (ha ha!) aan de slag. Nou ja, beter dan fruit plukken of schoonmaken, DE backpackerbaantjes.

 

Zaterdagavond was er vuurwerk, ter opening van een een-of-ander festival (welke dit keer??). Deze keer was het vuurwerk Echt indrukwekkend, zoiets moois heb ik nog nooit gezien. Het was duidelijk dat er erg veel geld in gestoken is. Maandag (labourday, alweer) waren er allerlei festiviteiten in het centrum. Alle trams waren versierd, a la bloemen- en fruitcorso in Nederland.

 

Morgen gaat Philip naar Tasmania en verhuis ik terug naar het smerige hostel waar Nicole zit. Veel Dutchies en de sfeer is goed, dus ogen dicht tijdens het koken (of gewoon Niet koken??), tijdens het douchen en tanden poetsen.

 

Donderdag 15 maart 2001

Vorige week kwam ik Marit in het hostel tegen. Marit is met dezelfde vlucht (en organisatie) gekomen als dat ik gekomen ben. Zij reisde samen met Merel en dit meisje werkt nu in de Yellow Sub.

 

In Lord's Lodge (waar ik nu logeer) zit een Nederlands meisje, Vivian, blijkt dat zij dezelfde mensen "kent" (Ralph en Arne). Gisteravond kwam ik Julie en Carolyn (England) tegen in het hostel waar ik nu zit. Ook zaten zij in Kangaroo Bakpak (Sydney). Net kwam ik op straat Dennis (Yellow Sub) tegen. Het is zo toevallig! Denk je dat je in een groot land bent, maar je komt steeds dezelfde tegen.

 

foto rechts: Lords Lodge

Nicole (in flightbag) en Viviene in een enorme bende


Zondag 18 maart 2001

Soms vraag ik me af "Am I losing my mind?" 

Momenteel heb ik twee baantjes: morgen begin ik in de jassenfabriek en gister ben ik begonnen met m'n afwasbaantje. Overdag in de jassenfabriek, daarna snel door naar het restaurant (weet niet eens hoe het heet, heb alleen maar de keuken gezien). Ik heb een hekel aan afwassen, nu heb ik er een baantje in. Nu moet ik eigenlijk iets bekennen... dit heb ik nou altijd al eens willen doen. Niet als vaste baan, maar zoals nu, tijdelijk. Een weekje is genoeg. In Nederland zien ze me aankomen bij het uitzendbureau: wens? afwassen. opleiding? ha ha ha. Maar nu kan het allemaal. Ben in Australie. Ben een backpacker. En heb geld nodig. Niemand die me uitlacht.

 

Tijdens een strandwandeling van een paar uur (zoals op een herfstige middag in Zandvoort zou kunnen zijn) hadden Vivienne en ik het daarover. Vivienne heeft besloten zich - terug in NL - niets meer van aan te trekken. Wat andere mensen denken. Doen wat je wilt. Ik vraag me af hoe snel je weer in je oude ritme zit als je thuis bent en in hoeverre je je weer de mening van anderen aantrekt. 

Eergister is er een Nederlands stel gearriveerd en we hebben heel lang over werk gepraat - Echt werk in NL. Ik vond het gewoon opvallend. Maar zeer waarschijnlijk omdat het stel nog maar net in Australie is. Over een half jaar praten zij ook alleen nog maar over fruitplukken.

 

Het afwassen vond ik eigenlijk nog leuk ook. Ik heb altijd al eens met zo'n afwas'spuit' willen werken. Op een gegeven moment was ik zo snel - 1 hand de vaat uit de machine schuiven en de andere hand duwde tegelijkertijd de vuile vaat erin. Supersnel. Michelle (het meisje uit het hostel waar ik mee samen werk) had mij nogal 'bang' gemaakt: "Lars (NL) heeft het nu eindelijk onder de knie", "het zal vanavond wel langer duren nu jij nieuw bent", "na een tijdje krijg je de vaardigheid". Ik begon me al af te vragen of afwassen misschien te hoog gegrepen zou zijn voor mij?? Idioot natuurlijk. Hoe moeilijk kan afwassen nu zijn?

Ik vond het opvallen dat de jongens uit de keuken regelmatig kwamen kletsen. De serveermiepjes negeerden ons (ok, eerlijkheidshalve: 2 meisjes glimlachten. De rest bekeek ons niet eens). Ik weet wel wie het laatst lacht (en het best), want ik hoef dit niet elke dag te doen om m'n huis/partner/auto te financieren, zoals deze dames.

We kregen een maaltijd: gnocci (spreek uit als nokkie): een soort aardappel-pasta. Stel je een aardappel voor ter grootte van een krieltje, maar dan in een blubberige vorm en gemaakt van pasta. Mix dit met een (tomaten)sausje, stukjes kip en mushrooms. Dat is gnocci. Het restaurant is volgens mij vrij luxe, al heb ik het niet gezien. Maar gezien de gerechten die de keuken uitgingen.. hmm. Waarschijnlijk niet te betalen voor mij. Achteraf hoorde ik dat je er desserts voor 30$ (fl.45,-) kunt eten. En dat het restaurant hoog aanzien heeft. Iedereen die ik het vertel, kent het restaurant ook, terwijl het ver uit Melbourne ligt.

 

Morgen begin ik in de jassenfabriek met Nicole en gaan we om de dag afwassen. Ene dag ik, andere dag zij. Dit is maar voor twee weken, daarna gaan we (Vivienne, Nicole en ik) met iemand (wie???) meerijden naar Adelaide en Alice Springs. Vanaf daar gaat Vivienne naar Cairns en pakken Nicole en ik de bus naar Darwin, Broome, Exmouth en Perth. Plannen wijzigen hier dagelijks. Wat? Elke 10 minuten! Maar dit plan bestaat al twee dagen en is daarom een record.

 

Dinsdag 20 maart 2001

Gister in de fabriek begonnen - ik vond het nog leuk ook. Vandaag werd het al wat minder. 

Het is niet echt een fabriek, meer een groot bedrijf, maar ik vind 'fabriek' erg leuk klinken (zal ik in NL niet komen te werken). Er komen Casmier/Wollen jassen binnen en deze worden gecontroleerd, gelabeld (weet nu eindelijk hoe kaartjes aan een kledingstuk gemaakt worden! 

Van die vragen die je niet hardop durft te stellen omdat ze niet belangrijk lijken), 'gescarfd' (dassen erom heen vouwen) en in plastic bags gedaan. Hier zijn we de hele dag mee bezig.

Zo leuk om te zien hoe dat gaat - hoe de jassen binnen het bedrijf aan stangen verschoven worden (een heel ingenieus buizensysteem wat je niet zo even zelf zou bedenken). Hoe plastic hoezen om de jassen gaan. Waar je op moet letten als je een jas koopt (zwakke plekken) Nooit geweten allemaal.

 

Foto links: hier ben ik bezig met de prijsstickers op de kaartjes te plakken (draag de stickers om m'n hals)

Vandaag zijn we vooral bezig geweest met staaltjes te maken. Dat was 1 groot feest. Niet dus. Er was maar 1 nietmachine in het hele bedrijf, die nogal kuren had (wilde niet nieten). Drama. Constant lagen we in de clinch met het Chinese vrouwtje, want volgens haar konden we niet nieten ("stomme backpackers ook, kunnen niet eens nieten"). Kregen we een nietcursus van haar. Uiteindelijk hebben we de baas er bij gehaald en kregen we gelijk.

 

Foto rechts: op de "zolder" van de jassenfabriek bezig met het maken van staaltjes voor de klanten.

 

 

 

 

 

Rechts Nicole die een van de jassen showt.

Overigens hebben we alleen maar aan de Cashmier jassen gewerkt en niet aan deze monsterjas.

Vanavond ben ik vrij - morgen-, donderdag-, en vrijdagavond mag ik weer afwassen na een dagje in de fabriek. Leuk hoor.

 

 

 

Hiernaast nog een foto die het uitzicht weergeeft vanuit Global Backpackers op Queen Victoria Market (= grote markt met delicatessen, fruit en kleding), daarachter de skyline.


 Zondag 1 april 2001

Vandaag hebben we (Philip en ik) een auto gehuurd om de Great Ocean Road te 'doen'. Erg mooi, erg leuk. Toen ik naar Australie kwam, had ik maar twee dingen op m'n lijstje die ik wilde zien: Fraser Island en de Twelve Apostels. Vandaag was dus de grote dag om de Twelve Apostels te zien. En hoera, donderdag ga ik ze weer zien!

 

Foto rechts: in de huurauto op weg naar de Twelve Apostels. "Oefenen" met links rijden.

 

 

 

 

 

 

Eindelijk bij de 12 Apostelen aangekomen, maar het was wel erg koud voor een koukleum als ik.


Dinsdag 3 april 2001

Het zal geen verrassing meer zijn, plannen veranderen elke dag. Maar nu is er een echt plan! Donderdag vertrekken we (Nicole, Vivienne en ik) naar Adelaide. De dames hadden briefjes opgehangen dat we een lift zochten en Jacco (NL'er) boodt zijn auto aan. Met hem rijden we over de Great Ocean Road naar Adelaide. Daar pakken we (alleen de dames) de bus naar Alice Springs. Vivienne gaat ons daar verlaten voor Cairns en Nicole en ik reizen door naar Darwin en via de Westkust naar Perth. We hebben een buspas van 8.000km om naar Perth te komen. Ter vergelijking: Australie - Nederland is 18.000km.. Bijna de helft naar huis en dat per bus. Zal geen pretje worden, maar het is wel goedkoop (637 dollar).

 

Iedere backpacker zal beamen dat de washing machines hier erg slecht zijn. Als je er iets zonder vlekken in gooit, komt het er met vlekken uit. Of gaten maken, dat vinden de wasmachines hier ook erg leuk. Sommige t-shirts konden echt niet meer, vol vlekken (die er voor het wassen er dus niet in zaten). Een goede reden dus om nieuwe t-shirtjes te kopen! Daar heb ik me vandaag dus ook mee bezig gehouden.

 

Eigenlijk ben ik al vanaf 9 november (arrival in Yellow Submarine) aan het werk geweest, met een week vrij in Sydney (voordat ik in Kangaroo Bakpak begon) en een week in Canberra (na het fruitplukken) en Melbourne (voor het werk in de fabriek en het afwassen). Komende twee maanden ga ik helemaal Niets doen! Lekker relaxed naar Perth en vanuit daar moet ik een goedkope manier zien te vinden naar Brisbane te komen. In Brisbane ga ik weer werken om geld voor Thailand te sparen.

 

Ik verwacht dat het meelen in Adelaide, het midden van Australie (Alice Springs, Ayers Rock), Darwin en Westkust erg duur zal zijn. Daarom weer tijdelijk geen persoonlijke meeltjes, maar ik zal wel voor de site blijven schrijven. 23 Mei moeten we in Perth zijn, dus vanaf dan verwacht ik weer voor normale prijzen te kunnen meelen.