Brisbane (3e keer)

 

 

Vrijdag 25 mei 2001 - 11.30am

Afgelopen dinsdag ben ik met Nicole meegegaan naar de airport om haar uit te zwaaien. Drama natuurlijk. Na 5 maanden intensief samen te zijn geweest, mis ik m'n beste maatje. We hebben zoveel lol gehad, maar ook serieuze stuff. Kortom: m'n maatje is er (even) niet meer.

 

Foto rechts: 22 mei 2001: dramatisch afscheid op de Airport, Perth >

Nu zit ik in de trein: de Indian Pacific van Perth naar Adelaide via de Nullabor Plain, 2700 km, vergelijkbaar met London - Moskow. De rechtste treinlijn ter wereld. Ik ben erg verdrietig de westkust te verlaten. Vrienden uit de Old FireStation (Perth) gedag gezegd: NL'er Stijn, Canadees Shane, Koreaan Kim, Israeli Ronny, Kiwi Jamie and Ozzie Shikira. Voor degenen die het opvalt: ja, allemaal mannen.

 

<< Foto links: 25 mei 2001: Indian Pacific van Perth naar Adelaide. Mijn zitplaats voor 2 dagen en 2 nachten.

De eerste twee dagen hebben Nicole en ik ons verstopt in het vrouwengedeelte van het hostel (verboden voor mannen!), maar naar twee dagen verveelde het en vonden we dat er gesocialized moest worden in de grote socio-ruimte (wat gelijk staat aan de mannenruimte). We zaten er nog niet eens, of de mannen doken op ons af. In de mannenruimte was free pool, free internet, free computergames, tv, films en heel veel ruimte.

 

Heel grappig: een meisje kwam Nicole vragen of "die en die er ook was". Ze (de meiden) waren namelijk met z'n allen opgetut, klaar om uit te gaan. Maar ze durfden de mannenruimte niet in.. Wel uitdagend gekleed naar een club, maar niet door de mannenruimte heen durven te lopen. Dit is trouwens kenmerkend voor de Engelsen en Ozzies: zeer uitdagend gekleed uit gaan. De NL'ers herken je aan de afritsbroeken en jezusslippers, ook als ze uitgaan.

 

Zelf vind ik het altijd erg grappig om het uitgaansritueel van de Engelse jongens te bekijken.

Overdag zien ze er niet uit in hun voetbalshirtjes en sportschoenen. Iedereen draagt hetzelfde, niemand uitgezonderd. Ook 's avonds niet als ze uitgaan: een net shirt met korte mouwen (meestal zwart) en nette schoenen. En allemaal gel in hun superkorte kapsel. De Engelsen en NL'ers haal je er zo uit.

 

Maar nu zit ik in de trein. Vanmorgen om 10.55am ingestapt, zondagmorgen om 6.00am in Adelaide eruit.. Twee hele dagen en twee hele nachten.. Ik heb een supergoedkoop ticket kunnen kopen voor 142$. De prijzen zijn meer dan gehalveerd en ik heb YHAdiscount. Goedkoper met bus, train of plane is niet mogelijk.

 

In Adelaide moet ik vier uur wachten voordat ik de bus kan nemen naar Brisbane: 33 uur met de bus. Je moet toch wat als het minder wordt met het geld... Natuurlijk ga ik weer geld verdienen in de Yellow Sub, Ken was 'delighted to hear' dat ik terug kom.

Dwaal ik weer af om over de train te vertellen. De trein is ongelovelijk lang: ik zit in wagon R om maar een indruk te geven (oplopend van A tot S). Er wordt geadviseerd regelmatig rond te lopen om kramp en spierpijn te voorkomen. Ik zat nog geen vijf minuten op m'n stoel of m'n Aziatische buurman had z'n verhaal al op me gebombardeerd (hoeveel kinderen, wat ze gestudeerd hebben, waar ze wonen, wat ze nu doen, etc. etc.).

 

Foto rechts: 26 mei 2001: Indian Pacific. "Station" in Hook >>

Ik had verwacht veel backpackers te zien, maar het zijn vooral de mensen-met-minder-geld (om het maar even netjes uit te drukken) die de trein bevolken. Ik heb verhalen gehoord over vechtpartijen eindigend in een bloedbad (dit nemen met een klein korreltje zout). Ik hoop niet dat ik hier de komende twee dagen over hoef te berichten.

 

Het gaat me aan het hart de westkust te verlaten en het geweldige landschap aan me voorbij te laten glijden.. Toch maar terugkomen op een toeristenvisa (3 maanden, een jaar working/holiday visa is once in your life time) en langs de westkust zwerven in een vannetje???

 

 

<< Foto links: 26 mei 2001: Uitzicht vanuit de Indian Pacific. Afscheid van de Westkust.

Zaterdag 26 mei 2001 - 11.40am

 

Zit nu 24 uur en tien minuten in de trein. Ben net het beroemde rechtste traject gepasseerd. Waar je ook keek, je zag helemaal niets. Rode aarde en plukjes gras. Met om de paar km een enkel perongeluk verdwaald boompje. Volgens mij kun je je dit alleen maar voorstellen als je het gezien hebt.

 

Gisteravond hadden we een tussenstop van drie uur in het mijndorpje Kalgoorlie. Het dorp was groter dan ik verwacht had - een vrij groot shoppingcentre voor een dorp dat bekend staat om z'n mijnwerkers en prostituees (een van de weinige plaatsen waar het in Australie toegestaan is??). De prostituees zijn er om de mannen die in de mijnen werken wat afleiding en plezier te bieden (??). Beiden (zowel prostituees als mijnwerkers) blijven hier tot ze genoeg geld verdiend hebben en gaan dan ergens anders hun geluk beproeven.

 

Morgen stap ik in de bus voor twee dagen en een nacht..

Zondag 27 mei 2001 - 13.00pm:

Ben al drie dagen onderweg. Begin een beetje brak te raken, moet nog tot morgenavond.. 

Gister in de trein met A'dammer Rob gebabbeld, was erg gezellig. We zijn tot drie uur opgebleven in de lounge, om zeer vermoeid te kunnen slapen. Toen ik vanmorgen om 5.00am wakker werd gemaakt (waarom altijd een uur voor arrival en niet tien minuten??) vond ik het een stuk minder grappig. De stoeltjes in het trein station lagen wel ok, dus daar heb ik nog twee uur op geslapen voordat ik aan m'n wandeling naar het busstation begon. Ik had een taxi kunnen nemen, maar ik vond dat ik wel wat excersising kon gebruiken en om toch eens een keer met al m'n luggage op m'n rug te lopen. Tenslotte heeft de backpacker het hier erg makkelijk: van de bus wordt je met een hostelbusje opgehaald, naar het hostel gebracht en vice versa. Lopen met je rugzak? Ha ha ha. Tien meter van de bus naar het busje is toch wel de langste afstand.

 

Gister was er toch nog wel sprake van enige actie in de trein. We werden de lounge uitgezet om twaalf uur 's nachts en ik had natuurlijk weer eens niet door waarom. In de hoek zat politie met iemand te praten. Dronken lui, dacht ik. Maar er bleek iemand aangerand te zijn in het toilet en daarom hebben we twee uur in de middle of de nacht stil gestaan, zodat de politie onderzoek kon doen. Of we nog tips hadden?

Woensdag 30 mei 2001:

De treinreis heb ik overleefd. Achteraf zeg ik dat ik het nog wel een keer zou doen als het zou moeten, behalve dat de stoelen zo waardeloos slapen. De busreis heb ik ook overleefd. Had verwacht dat ik helemaal kapot zou zijn, maar ook dat viel reuze mee.

 

Maandagavond in de Yellow Sub aangekomen en ik heb op een paar minuten na Ken (owner) en Roger gemist. Zij waren uit eten en ik kon ze niet vinden. Erg jammer. Ik zag Ken pas de volgende morgen. Het was goed om hem weer te zien. Er hebben enkele veranderingen plaatsgevonden, nieuwe hekken enz. geplaatst. Ken kan niet wachten tot ik begin met schilderen. Verder wil hij mij opzadelen met parties. Hij vind dat er meer gefeest moet worden in het hostel en dat ik dat moet regelen..

 

Nu zit ik voor een paar dagen in Hervey Bay (ga nog een keer naar Fraser) en voordat ik terug ga naar Brisbane, nog even naar m'n favoriete eilandje Stradbroke. En dan.. Yellow Sub: here I come!


3 juni 2001:

Ben vandaag terug gekomen van m'n tweede keer Fraser Island. Samen met Joel (the States) een 4wd gehuurd (incl. camping equipment) en vier dagen over het eiland gescheurd. 

Dingen gezien en gedaan die de meeste backpackers niet zien en doen. We hebben alle scenic drives gereden. En dat was behoorlijk rough! Grote kuilen, soms 'trappen' van kuilen, erg uitdagend. Alle meren en meertjes gezien. En we zijn verder gereden dan Champagne pool. 

Alle tours gaan tot dat punt en niet verder. Wij wel dus. En meteen was de sfeer daar heel anders. Alleen locals (touristen komen daar tenslotte niet) en iedereen die vriendelijk naar elkaar zwaait bij het passeren (op de rest van het eiland wordt niet zo veel naar elkaar gezwaaid, zeker op het strand niet). 

Op weg met een paar shots Bundaburg (rum) achter de kiezen en een biertje in de hand. Ik ben tegen rijden en drank op achter het stuur (tegelijkertijd), maar we hadden dit toch echt te accepteren van de twee Aussies, afslaan was a! bsoluut onmogelijk (overigens is dit de Australier: rijden met een biertje of sterker op in de hand...).

2 juni 2001: Beach Fraser Island

3 juni 2001: Sandhills Fraser Island


 

 

 

3 juni 2001: one of the scenic drives, Fraser Islands >>

(De meeste backpackers komen hier niet en zullen deze foto dus ook niet herkennen).

 

 

Gelukkig was het 5 uur en nog maar 5 minuten rijden van waar we ons kampje voor die nacht op wilden slaan. Dat kampje, op die plaats, is de beste plaats waar ik ooit in m'n leven gekampeerd heb. Iedereen die zegt dat hij/zij op het strand van Fraser geslapen heeft, weet niet waar hij/zij over praat. Niet te vergelijken. Ik hoop dat foto's dit duidelijk mogen maken.

4 juni 2001:

Vandaag een relaxed dagje Noosa. Lange wandelingen in het National Park (aanrader!). Schitterend uitzicht over Sunshine Beach (klinkt veelbelovend en is net zo mooi als het klinkt) vanaf Hells Gate. Ik ben met de bus al vier keer door Noosa gereden en iedere keer leek het me niets. Het dorp komt op mij heel touristisch over, allemaal dure surfshops, kledingzaken en luxe lunchrooms. Vrij nieuw opgezet allemaal. 

Maar nu vind ik het toch leuk. Noosa heeft mooie stranden, verstopt aan de kust. Helaas nog veel te druk.

 

6 juni 2001:

Na een warm onthaal in de Yellow Sub (dikke hug van Judy and husband Ross) terug naar m'n favoriete eiland Stradbroke. Nu voor de vierde keer. Helaas is het nu toch echt herfst, niet koud, maar wel de herfstkleuren in de natuur. De zee lang niet zo azuurblauw, de bomen niet zo groen als in de zomer en een zon die niet bruint.

 

10 juni 2001:

Na weer in m'n favoriete restaurantjes te hebben gegeten (FastaPasta niet voor de sfeer, maar echt voor de spirali calabrese! En de monsterburger in het Libanese restaurant aan de rivier met uitzicht op de skyline en de weerschijning van de lichtjes in de rivier), gaat het nu toch echt beginnen - morgen begin ik met verven.

 

Vanmiddag zat ik van het zonnetje te genieten aan de rivier en probeerde te schrijven. Tot ik onderbroken werd door Clint. Deze jongen kwam bij me zitten, begon met praten en hield niet meer op. Pas na drie kwartier heb ik duidelijk kunnen maken dat hij toch echt beter terug kon gaan naar z'n vrienden verderop (die overigens al 1 voor 1 kennis waren komen maken). De drie kwartier van Clint kan ik niet herhalen, maar de highlights zijn dat hij in het park geslapen had, volgende week moet voorkomen en waarschijnlijk voor langere periode naar jail moet. Al drie keer gezeten heeft. Drugsverslaafd is. Alcoholverslaafd is. Hij werkt aan een strafproject, maar vandaag kon hij niet werken, omdat er mensen zijn die hem willen killen. Ook alle relatieproblemen kreeg ik over me heen gestort, maar die willen jullie vast niet weten (ik wel dan?). Ik hoefde niet eens m'n gesprekstechnieken te gebruiken, want Clint stelde zichzelf al de vragen die ik anders gesteld zou hebben als ik aan! het werk was geweest.

 

En toch was dit weer een ervaring. In NL spreekt men een vreemde niet aan. In NL praat men niet over zichzelf en zijn/haar problemen (maar over werk en materialisme). Ik vind het verbazend wat zo'n reis met je doet en hoe je verandert. Maar daar zal ik op deze site niet op in gaan.

 

14 juni 2001:

Ben alweer een paar dagen aan het werk en ik ben weer helemaal terug. Op dit moment zitten er weer aardig wat NLers en dat vind ik wel gezellig. 

Ben momenteel bezig met het schilderen van een zee. Tenslotte zwemt een Submarine in het water, dus moet het lijken alsof we onder water leven. De tuin wordt langzaam omgetoverd in de diepte van de zee.

 

't Past misschien niet helemaal in een boot, maar het idee is op zich wel grappig, denk ik, al zal niet iedereen het daar mee eens zijn: in 1 kamer op de bovenste verdieping zit een gat waar regelmatig een possum door naar binnenkomt. Dichtmaken heeft geen zin, want de possum komt iedere keer weer een gat maken. Nu heeft Ken bedacht dat hij een boom wil schilderen om het gat heen. De kamer gaat 'possumkamer' heten, heel verrassend. Dus als mensen voor die kamer boeken, kunnen ze ook echt verwachten dat ze (nachtelijk) bezoek krijgen van een echte possum. De grote jongensdorm beneden is een ramp, niets gezelligs van te maken. Nu wil Ken die kamer uitgraven, beton storten, tralies voor de ramen hangen en dat wordt dat de jail.. Leuke ideeen, leuke klusjes, houdt mij bezig!


Vrijdag 23 juni 2001:

Voor de Ozzie liefhebber geen leerzame reisverhalen meer nu ik weer in de Yellow Sub woon. Maar misschien kan ik jullie vermaken met Yellow Sub Gossip?

 

Hoe het is om weer terug te zijn in de Yellow Sub? Volop drama! Maar dat betreft niet mij hoor, ik vermaak me wel. Momenteel is er weer een hele bunch NLers en daar vermaak ik me wel mee. Houd me een beetje afzijdig van de Engelsen, waar zich voornamelijk alle drama afspeelt. Vooral 's nachts, wanneer iedereen dronken is. Verbroken relaties, bedplassers (en dan wel in het bovenste bed, zodat de jongen in het onderste bed niet meer kan slapen omdat zijn bed ook ondergeplast is) en kotsers ('sick' op de muur, in de dakgoot, raamkozijn, tafelkleedje, vloerbedekking en zelfs de gordijnen omdat dat gebruikt is als 'afveegdoek' bij gebrek aan beter. De jongen is het hostel uitgezet). Ik ben blij dat ik deze dagen geen receptie duty had, zodat ik het niet schoon hoefde te maken..

 

Wel, dat zijn de ontwikkelingen in het kort. a.s. Maandag ga ik voor drie dagen naar Moreton Island - een tour die mij geheel gratis wordt aangeboden.. Het is namelijk de bedoeling dat ik deze tour verkoop, maar dat kan natuurlijk alleen als ik precies - tot in detail, ha ha - weet wat de tour inhoudt.. Drie dagen lang 4wd, kamperen, kampvuur, zonnen, zwemmen, sand boarden, whale watching, misschien wat dolfijnen en turtles (dat ik die in Monkey Mia al gezien heb, maakt niet uit), duiken, snorkelen de hoogste zandberg van de wereld (??) beklimmen en allemaal andere leuke dingen. Ik houd jullie natuurlijk uitgebreid op de hoogte!

 

 

 

 

Deze foto is gemaakt door Ken en opgestuurd via email (overige foto's zijn per post onderweg naar Nederland)

Je ziet me hier weer schilderen. Wat ik voor mijn gezicht heb?

Van deze verf viel ik zowat flauw zodat ik van Ken dat gasmasker op moest.


Donderdag 28 juni 2001:

In het kader van grensverleggend bezig zijn, waar Australie gelijk aan staat, heb ik op Moreton Island zeker grenzen verlegd. Ik heb planten en bloemen gegeten, vis gevangen en opgegeten (!), en uitdagende sporten gedaan.

 

Maandagmorgen om 6.45am werden we (Carla en ik) opgehaald door John en naar het eiland gebracht. We begonnen meteen met sand boarden. Thom (de andere helft van het business duo) bracht ons naar the Desert. Eerst mochten we liggend op ons buik naar beneden. Daarna staand. Omdat je hier alles wat je eng vindt als een uitdaging moet zien - vond ik dat het ook maar moest proberen. Nooit op een skate- of snowboard gestaan, of geskied, maar ik blijk een natuurlijk talent te zijn (ha ha). Denk dat ik toch maar eens de skioorden ga bezoeken in de winter! Na het snowboarden kregen we een heerlijke lunch, Thom verliet het eiland en John reed ons rond over het eiland. We hebben blauwe krabbetjes uitgegraven (zie foto). John heeft ons enorm veel verteld over het wild life op het eiland. We sloten de dag af met een heerlijk dinner (John kan erg goed koken - restaurant kwaliteit) kampvuur en scones (ook zelf gemaakt uiteraard).

 

De volgende morgen werden we om 5 uur uit onze slaap gehaald om Mount Tempest te beklimmen bij zonsopgang. Erg vroeg, maar erg mooi en erg de moeite waard. 

Na het ontbijt zijn we het eiland over gegaan en hebben we dolphins, wales en turtles gespot. We hebben planten en bloemen gegeten. We hebben in het zand staan stampen om shell fish (mosselen?) te vinden. 's Middags hebben gingen de twee English blokes kajakken en Carla en ik hebben ons over het eiland laten rijden. 's Avonds onze shell fish gegeten met garlic en ginger - heerlijk. Na weer een heerlijk dinner (en echt alles zelf gemaakt, zelfs het garlic bread) marshmallows boven het kampvuur.

 

De woensdagochtend begon met duiken. Daarna weer over het eiland gereden, lunch meegenomen en genuttigd in honeymoon bay. Sloten af met Blue Lagoon en aan het eind van de middag was het tijd om terug te gaan naar de stad.

 

Ik kan deze trip iedereen aanbevelen. Hoewel Moreton het een na grootste zandeiland ter wereld is (Fraser is no 1) is het niet te vergelijken. Het verschil ligt vooral in wel (Moreton) of geen (Fraser) tourguide en de commercie. Op Moreton kom je bijna niemand tegen, Fraser is vol. Te vol.

 

Vanmorgen ben ik weer begonnen met receptie duty. Het is een gekkenhuis, want aankomend weekend is er een groot rugby game (Engeland tegen ??). Ik zie er vreselijk tegenop, want alle Engelsen komen straight uit Engeland overgevlogen, alleen voor de game. En we kennen allemaal de drama's van het EK in Europa, dat Engelsen alleen onder begeleiding van hun eigen bobbies mochten overkomen. De telefoon staat roodgloeiend - iedereen wil een bed. Alle hostels zitten vol, ik denk dat er veel mensen op de straat zullen (moeten) slapen.. Mensen die niet voor de rugby komen, adviseer ik te blijven waar ze zijn, of eerst naar Surfers of Stradbroke te gaan en na het weekend terug te komen.

(het liefst zouden we op alle bedden plastic matress protectors willen leggen, maar we hebben er niet zoveel. Al helpt een vuilniszak natuurlijk ook wel een beetje..)


Donderdag 12 juli 2001:

Begon m'n dag zo goed, m'n dromen werden vanmiddag wreed verstoord. Voor alle familie en vrienden die me graag in september in NL zien terugkomen, ik heb goed nieuws: ik kom inderdaad op 2 september op Schiphol aan.

 

Ik speel al langer met het idee om in Oz te blijven voor langere of kortere periode en vandaag kreeg ik twee keer een baan aangeboden. Judy en Ken willen graag dat ik het hostel volledig ga runnen, zodat zij niet meer elke dag hoeven te komen. Samen met Lise (m'n Deense collegaatje) zouden we dan samen het hostel gaan managen. 

Ook Thom (een van de organisatoren van de Moreton Island camping tour) boodt mij aan te sponsoren, hij vroeg of ik voor hem op het eiland de zaken wil organiseren, wat neer komt op tourleider spelen. Mensen rondscheuren over het eiland in de 4wd en alles wat bij de campingtour hoort (bloemen laten eten enz.).

 

Maar helaas, van de immigratie dienst mag ik niet blijven, tenzij ik illegaal blijf en bij ontdekking onmiddelijk het land uit gezet wordt en de eerste drie jaar niet het land in kom. Ook m'n vliegticket (een jaar geldig) is niet te verlengen, tenzij ik het weg gooi en een nieuwe koop. 

Maar ik kan natuurlijk altijd terug komen op een holiday visa (drie maanden geldig) en deze is wel te verlengen.

Momenteel is het erg druk in het hostel met studenten. Er zijn opvallend veel studenten uit Sweden, Norway en de USA die hier aan de Universiteit komen studeren. Over een paar dagen zullen de meesten wel een appartementje hebben gevonden en is er plaats voor de mensen die voor de GoodWillGames komen. Er lopen al heel veel sportievelingen in de stad rond.

Vorige week was er een leuke combi van mensen, maar de meesten zijn alweer vertrokken. Veel Dutchies, drie Italianen, drie Sweden, een Zuid Afrikaan en een Deense. Jammer dat de meesten al weer weg zijn, maar zo gaat dat met reizen. Moet ik maar niet zo lang op 1 plaats blijven hangen..

 

 

 

 

Van links naar rechts: Arno (voor de helft), Graeme, Nick, Massimo en Wieke

 

 

 

 

Massimo, Wieke en ik (in gesprek met Graeme)

 

 

 

 

Mijn Deense collegaatje Lise en vriendin Carlotta