Brisbane: vervolg

Maandag 6 november 2000

Het is alweer een week geleden dat ik met deze baan begonnen ben, het gaat zo snel allemaal. Hoe lang ben ik al in Australie? Ik zal een beeld geven van de 'shift' die ik draai in de Yellow Submarine: om 14.00 uur begin ik met m'n shift. Ik ga wat schoonmaken in en rond het hostel. Het is heel verschillend, de ene keer ramen wassen, de volgende keer het zwembad schoonmaken of een van de vele andere klussen.

Om 17.00 uur vertrekt Judy (eigenaresse van het hostel) en neem ik plaats in de receptie om mensen te 'vangen'. Ik vraag ze of ze al weten wanneer ze vertrekken en of ze willen betalen. Dit moet ik weten in verband met de check out de volgende morgen.

Om 19.00 uur mag ik de receptie verlaten en sluit ik het raam. Ik hang een briefje op: "Manon is on duty tonight. If you need me, come and find me" en ga gewapend met telefoon en wisselgeld naar beneden. Daar staat m'n maaltijd klaar. Samen met Stuart, Eithne (spreek uit als Edna) en Justin zit ik in een 'kookclubje'. Een keer per week doen zij boodschappen en dan koken 'we' om de beurt. Nu heb ik het zelfs zo goed voor elkaar, dat ik ook niet hoef te koken: dat doet Justin voor mij. In ruil daarvoor doe ik de afwas. Lijkt me een goede deal. Na het eten ga ik de kamers af van de mensen die ik niet heb kunnen 'vangen' omdat ik wil weten of ze de volgende morgen wel of niet vertrekken. Tot 22.00 uur moet ik zichtbaar in het hostel zijn, in het geval ze me nodig hebben. Er wordt veel om wisselgeld gevraagd. En er is nog veel telefoon.

Om 22.00 uur doe ik m'n laatste ronde en sluit de boel af: sommige ruimtes worden afgesloten (keuken, tuin) en lichten aan of uit. Daarna ben ik 'vrij', maar mag ik het hostel niet verlaten. De volgende morgen sta ik om 6.30 uur op en loop ik slaappdronken in m'n nachtoutfit naar de receptie om handdoeken op te halen voor de keuken en de keuken te openen. Daarna douchen, aankleden en ontbijten, want om 7.00 uur gaat de receptie open. Ik maak (telefoon in m'n hand) meerdere rondes door het hostel: lampen aan of uit, deuren openen, tafels opruimen (blikjes van de vorige nacht), keutels van Tessa opruimen (elke dag ligt er weer een verse voor me klaar), en het terras schoonspuiten.

Van 8.00 uur tot Judy komt (tussen 10.00 uur en 11.00 uur) ben ik druk bezig met uitchecken, lakens verschonen en deze wassen en drogen. Tussendoor probeer ik nog andere dingen te doen, maar ik heb het druk genoeg met de uitcheckers. De telefoon gaat zeer veel en ik noteer vele boekingen. Ook maak ik zelf boekingen voor trips, shuttlebussen naar het vliegveld of overnachtingen voor andere hostels. Ik houd me bezig met de schoonmakers - wat ik zelf ook gedaan heb (zie eerdere pagina, inclusief foto). Ik vertel ze wat ze moeten doen. Achteraf moet ik controleren of er wel goed schoongemaakt is; dit vind ik erg vervelend. Vandaag ging Cathy schoonmaken. Het meisje woont al langer in het hostel dan dat ik er woon en dan zou ik haar even gaan vertellen hoe het moet! Ik vond het net zo vervelend als zij dat vond, maar we wisten allebei dat het 'moest'. Tussendoor komen er nieuwe gasten binnen die ik moet inchecken en daarna een rondleiding door het hostel geef. Als Judy er is, neemt zij de receptie over en hou ik me bezig met schoonmaken. Dit kan van alles zijn; zwembad, tafels, trappen, ramen, terras, noem maar op, net wat nodig is. Ik mag zelf bepalen wat ik doe, het is de bedoeling dat ik zelf zie wat er moet gebeuren.

Om 14.00 uur zit mijn duty erop en ben ik vrij... Stuart doet dan dezelfde uren en de volgende dag mag ik weer beginnen. Dit geeft een aardig beeld van wat ik doe, maar geen een dag is hetzelfde!

Woensdag 8 november 2000

Zelf vind ik het raar klinken, maar over een uur ga ik op 'vakantie'! De afgelopen week heb ik zoveel gewerkt, dat ik besloten heb om naar Surfers Paradise (dit is een plaats 1,5 uur rijden onder Brisbane) te gaan. Ik heb 1,5 shift vrij en Judy heeft me er nog een halve shift bijgegeven, dus ik blijf twee hele nachten in Surfers. En ik hoef ook nog eens niet voor het hostel te betalen! Judy heeft 'contacten' met dat hostel en ik mag op kosten van dat hostel daar verblijven, zodat ik positieve info aan 'mijn' gasten kan geven.

Vrijdag 10 november 2000

Vorige week vrijdag begon ik wat ziek te worden. Ik had een griep en alles deed zeer, tot aan m'n botten toe. En natuurlijk was ik m'n stem weer eens kwijt, wat erg handig is in de functie die ik nu heb. Maar ik heb dapper doorgewerkt en woensdagmiddag had ik ein-de-lijk vrij. Ik ben naar Surfers gegaan omdat ik dacht daar 'rust' te kunnen hebben. Mis. Omdat ik als 'vertegenwoordiger' van mijn hostel ging, kon ik natuurlijk niet als een grijze muis in de massa verdwijnen, dus er moest weer druk gesocialized worden. Ze waren erg aardig voor me in het hostel (Trekkers, staat overigens als no 1 vermelding in de Lonely Planet) en er werd erg aan me getrokken dat ik mee uit moest.

Maar gelukkig konden ze ook wel zien dat ik erg moe en ziek was en mocht ik gaan slapen. Beide avonden lag ik al om 8 uur (!!!) in bed en heb ik 15 uur per nacht geslapen. En natuurlijk ben ik op het strand in slaap gevallen, wat ik vanaf nu NOOIT meer doe! Ik ben levend verbrand! Alles doet pijn en zelfs m'n oogleden zijn gezwollen, ik zie eruit als een Chinees. Ook op het strand werd ik niet alleen gelaten, twee jongens uit Arizona hielden me gezelschap. Dat is soms het vermoeiende van reizen en ook van het werken in een hostel: ik ben altijd aan het praten. En soms breekt dat op. Maar ik heb het hier nog steeds naar m'n zin hoor! Net in de bus bedacht ik me hoe gemakkelijk ik hier een bus van Surfers naar Brisbane pak, net als de bus van Groningen naar Stadskanaal. Overigens heb ik in de bus weer geslapen... Over een uurtje moet ik weer werken.

Woensdag 22 november 2000

Vandaag weer 'ns een berichtje uit kangaroeland. 

Eigenlijk beleef ik niet zoveel - dat krijg je als je langere periode op een plaats blijft. In het hostel gaat alles goed. Judy en Ken zijn erg blij met me en ik mag zo lang bijven als ik wil, terwijl het in eerste instantie een baantje voor drie maanden is. Een aantal kamers staan al een tijdje leeg en worden verbouwd. Er hoeft alleen nog maar geverfd te worden. "We" zitten bijna elke dag vol, dus ik ben een beetje aan het drammen dat er geverfd moet worden en heb mijzelf hierbij aangeboden, zodat de kamers gauw verhuurd kunnen worden. Ken is een ontzettende prutser wat verven betreft, maar aangezien ik het woord niet in het Engels ken, zeg ik het maar niet. Maar hij heeft het zelf ook al door, want hij heeft mij de volledige verantwoordelijkheid over het verfgebeuren gegeven en dat is erg bijzonder heb ik begrepen.

Judy en Ken zijn met kerst twee weken weg en ze geven mij ook de volledige verantwoordelijkheid voor het hostel. Aankomende zondag is het de laatste dag voor Stuart en het duurt vanaf dan een week voordat Lea (heeft hier eerder gewerkt) komt. Dat betekent dat ik een week lang full-time diensten ga draaien van 06.30 uur tot 22.00 uur. Overdag als Judy er is, zal ik een paar uur vrij krijgen, maar het zal toch vrij intensief zijn. Ik krijg er wel extra voor betaald. En als Lea er is, zal ik meer tijd krijgen om te verven. Omdat ik volgende week dus veel zal werken, ga ik morgen op m'n vrije dag naar Stradbroke Island en blijf daar ook overnachten. Het is toch erg intensief om bijna 24 uur per dag in het hostel te wonen en te werken en daarom voelt dit als een korte vakantie. Vrijdag dus nieuwe belevenissen op de site over Straddies Hostel.

Vorige week vroegen Rutger en Leonie (twee Nederlanders die in de Yellow Sub gelogeerd hebben) of ik voor hen hun busje wilde verkopen, omdat zij er de tijd niet meer voor hadden. Ik heb ja gezegd en ben nu in het bezit van een busje, de sleutels en alle bijbehorende papieren. Maar zonder koper. Het is een supergaaf (hippie)busje inclusief alles (nieuwe motor, nieuwe banden, nieuwe generator, bed, kookgerei, bodyboard, surfboard en mobi). Toen ik het busje zag, ben ik op slag verliefd geworden! Rutger en Leonie zitten nu op het kiwi-eiland (New Sealand) en als ik het busje voor januari niet verkoop, rijd ik er zelf mee naar Sydney en ga ik vanaf daar met Leonie de Great Ocean Road 'doen'. Lijkt me echt super om op eigen gelegenheid de Outback te zien. De westkust (Perth) moet heel bijzonder zijn. 

Maar tot januari zit ik nog hier in Brisbane. En er zijn nog zoveel dingen te doen! Zo wil ik nog naar het krokodillenpark van very famous crocodileman Steve Irwin (een uurtje met de trein hier vandaan). En ik mag nog gratis 'rockclimben' en naar Robs Rainforrest omdat ik 'staff' ben. Zo heb ik nu ook het voordeel dat ik zoveel en zolang als ik wil mag meelen bij Global Gossip op de voorwaarde dat ik mensen van mijn hostel naar hen toe stuur. Eitje.

Het strand was ook erg druk bevolkt in Surfers. Hier in Point Lookout ben ik echt alleen op het strand en ik durf de zee niet in, want er is geen lifeguard... Zonder lifeguard wordt afgeraden de zee in te gaan, tenzij je je goed hebt laten informeren door de lokale bevolking. Vorige week zijn er anderhalve dode gevallen door een haai. Dit beest had deze twee personen op het strand aangevallen. Op Fraser Island waren er ook haaien rond het strand, dus ik waag het er maar niet op hier de zee in te gaan..

Judy had Straddy Hostel voor mij geboekt, zodat ik een indruk kon krijgen van het hostel. En om brochures uit te wisselen (altijd maar werken, werken, werken - gtst). M'n eerste indruk was om meteen weg te rennen. Maar het was wel een heel eind rennen naar Stradbroke Guesthouse, waar ik in eerste instantie heen wilde. Dus besloot ik te blijven. Ik heb wel een beetje een raar beeld van het hostel. Ten eerste moest ik een half uur zoeken voordat ik iemand kon vinden (geen bel of wat dan ook bij de receptie). En het meisje hoefde geen paspoortnummer, adres of wat dan ook, wat hier in 'backpackerswereld' heel normaal is. En ik kreeg geen sleutel, de kamers zijn hier altijd open! Op moment van typen ben ik dus weer terug in Brisbane... Over een uurtje moet ik werken en begint de volle werkweek...

Zaterdag 25 november 2000

Ik begin een steeds grotere hekel te krijgen aan de Engelsen en hun drankgebruik, of liever gezegd, drankMISbruik. Ik hoorde het mezelf laatst tegen iemand zeggen "drank is het enige wat er bestaat in hun leventje" (zielige leventje dacht ik erachter aan). Ik schrok er zelf van dat ik dit hardop heb uitgesproken, maar het is waar.

Iedereen kent de programma's als "door het lint" wel met beelden van altijd bezopen Engelsen. Hier kunnen ze het ook erg goed. Ze zijn minstens drie keer per week volledig van de kaart, totaal uitgeschakeld door de drank. Zeker twee keer per week worden er 'drinking games' gespeeld, ook erg leuk (NOT) waarbij het gaat om zo snel mogelijk zo zat mogelijk te worden. En wat hebben we een lol, ha ha. 

Waarom het mij zo ergert? Omdat ik 's nachts verantwoordelijk ben. Ik weiger ondergekotste kamers schoon te maken - ik lever een sopje en ze mogen het zelf verwijderen. 't Is ook erg leuk om 's morgens om 7 uur een kwak op het terras te vinden.

Afgelopen nacht was ik echt woest. Normaal gesproken word ik niet gauw wakker, maar nu toch echt van het geschreeuw op de gang. Hoeveel anderen zijn er wakker geworden? Ga maar eens net wakker een dronken bende vriendelijk vragen stil te zijn. Waarom kunnen ze geen maat houden? Gewoon een paar biertjes om het leuk te houden? Waarom moeten ze altijd over hun grenzen heen? Goed, dat waren mijn frustraties.

En o, ik heb er nog meer! Wat dacht je van de term 'vaste gast'? "Vaste gast" is een term voor mensen die langere periode verblijven. En deze mensen denken daarom dat zij méérrechten verworven hebben. Zo zijn het bijvoorbeeld altijd de vaste bewoners die me tijdens het eten storen met allerlei onbenulligheden als geld wisselen, een vastgelopen computer of hoognodig iets uit de kluis nodig hebben. De personen die kortere periode verblijven zullen wachten tot ik klaar ben met eten. Of na een avond zuipen (heb je het weer..) kan ik de volgende ochtend de troep opruimen: veel blikjes en flesjes, lege pizzadozen en het liefst nog andere troep. 

10 van de 10 keer is het van de vaste bewoners.

Goed, genoeg frustraties; het is hier echt leuk hoor! Er zijn heel veel leuke korte termijn backpackers en de vaste bewoners zijn ook aardig. Als ze niet gezopen hebben...

Het is ook mijn taak mensen 'te vermaken'. Als ze alleen zitten, moet ik uitvinden of het vrije wil is of verlegenheid en ze zo nodig bij de groep betrekken. Soms voel ik me echt 'n moeke. Zoals Sonja - een heel jong Duits meisje met de meeste uiteenlopende onbenullige vragen. Of ik voel me een maatschappelijk werker.. Todd & Christy zijn uit elkaar en Christy is terug naar Melbourne. Todd (Canada) hangt hier een beetje rond en ik merk dat hij steeds naar me toe komt, sinds we een aantal 'gesprekken' gehad hebben. En sommige mensen sluiten zich enorm af. Zoals de twee Deense jongens, die maar 1 keer per dag "hoi" zeggen en dan voor de hele dag gepraat hebben.

Gisteravond ben ik met Nicole, Karin (Nederland) en Fabienne (France) uit geweest naar dezelfde tent als waar ik vorige week met Jildou was. Vorige week wilde ik naar de sportsbar, maar ik kwam er niet in met een kopie van m'n paspoort. Ik zou 'm toch eens vervalst kunnen hebben! Hier wordt overal om ID gevraagd, dat ben ik vanuit Nederland niet gewend. Maar ik wil niet met m'n paspoort op stap, dus deze keer had ik m'n internationaal rijbewijs meegenomen: een enorm boekwerk, maar minder erg bij verlies. De portier had enige tijd nodig om het te begrijpen.

Fabienne, Karin en Veronique zijn vandaag met "mijn" busje (van Rutger en Leonie) naar een nationaal park. Ik heb het busje verhuurd... Er hangen hier overal leaflets: een auto huren voor $29. Dat blijkt dus bij minstens twee maanden huur te zijn, 1 dag kost $65. Zij wilden dolgraag een auto en ik heb een busje, dus dat werd een deal.. Ik hoop niet dat Karin aangehouden wordt, want ik weet niet wat de consequenties voor Rutger zijn. "Ik weet van niets", maar ik loop toch ook risico, vind ik. Dus daarom vind ik dat ik wel $29 verdiend heb... Een backpacker doet veel om aan geld te komen!

Maandag 27 november 2000

Gisteravond heb ik de bbq alleen georganiseerd - Ken wou me het eerst helemaal alleen laten doen! Gelukkig kwam hij later wel, maar ik was al begonnen, terwijl het m'n eerste keer was (het zelf organiseren). 's Avonds kreeg ik $60 van hem, voor m'n bijdrage aan het hostel.

Dinsdag 5 december 2000

Terwijl veel mensen in Nederland Sinterklaas vieren, lig ik vakantie te vieren op het Stradbroke Island. Again. Drie maal raden wie er dus weer verbrand is. Me again.

Heb je er wel eens over nagedacht hoe het strand er hier om 6 uur 's morgens uit ziet? Ik nog nooit, tot ik het vanmorgen zag. Na een week elke morgen om 6 uur wakker worden gingen m'n ogen vanmorgen vanzelf open, om half zes.. Het strand ziet er zo anders uit met dit licht. In Europa ben je gewend dat de zon ondergaat in de zee. Hier in Australie komt de zon daaruit op. Ik was 'laat' (6 uur) dus de zon stond al vrij hoog, ongeveer ter hoogte waar de zon in Europa om 6 uur 's avonds staat. Alleen was de zon nu veel feller, omdat het een morgenzon betrof. Hierdoor krijg je hele andere kleuren van het strand, van het licht, van het water, dan je in Europa gewend bent. Nooit over nagedacht? Nu wel!

Net als dat je op het strand een andere richting opdraait (als je naar de zon gericht wilt liggen) als in Europa. Er liggen hier heel veel, hele grote en vooral hele mooie schelpen op het strand. En ze blijven hier liggen, want je ziet geen mensen met overvolle hypermarche (supermarkt) tasjes of emmertjes die van kleine kindjes afgepakt zijn, zoals in Frankrijk. Hier laat men de schelpen liggen!

Wat ik - weer - op Stradbroke Island doe? Antwoord: vakantie houden. Na een week lang in het hostel vastgebonden te zijn, mocht ik het eindelijk verlaten. Zondagmiddag kwam Lea me - eindelijk - verlossen. Ik begon al kleine foutjes te maken. Ok, ik zal 1 foutje vertellen: als mensen na 22.00 uur arriveren, leggen we altijd een envelop met sleutel, code van de deur en andere instructies op een afgesproken plek klaar. Dit was ik vergeten, dus ik werd om 23.45 uur uit m'n bedje en uit m'n slaap gehaald. Slaapdronken in nachtkleding liep ik naar de receptie en gaf blindelings een sleutel. Na 5 minuten was het stelletje weer terug - had ik ze een verkeerde sleutel gegeven en stonden ze bij een ander stelletje op de kamer... Ken heeft me het bijna-dubbele salaris gegeven en hij heeft m'n korte trip naar Stradbroke Island betaald. Inclusief geld voor lunch en dinner. Nu zit ik in Stradbroke Guesthouse en dit is veel relaxter. Ik werd met een busje voor m'n hostel opgehaald en voor dit hostel afgezet. En woensdag word ik weer teruggebracht. Dit is veel beter dan ik het vorige keer georganiseerd had: trein-bus-watertaxi-bus naar een vaag hostel. Maandagochtend ben ik eerst flink gaan shoppen: een nieuwe bikini, een paar hemdjes en een capribroek. Het is hier namelijk ERG warm en het wordt alleen nog maar warmer. Het is te warm voor een t-shirt, je wilt alleen nog maar een hemdje aan. Dus 'moesten' er nog een paar gekocht worden..

Woensdag 6 december 2000

Gisteravond heb ik met de meiden van m'n kamer (Mim uit London en Nicola uit Essex) een box wijn gekocht en die hebben we 's avonds rond het kampvuur op het strand opgedronken. Goedkope wijn (vier liter voor 12 dollar) zit hier in een plastic zak met daaromheen een kartonnen box en een 'tap'. Gisteravond hadden we (we slapen met ons drieen in een 8 dorm, lekker luxe) de voltallige staff bij ons op het balkon (waarom?). We zijn alle kamers afgeweest om meer mensen mee te nemen naar het kampvuur. Was erg gezellig. Ondertussen heb ik aardig zitten 'netwerken'. De manager (een jongen van mijn leeftijd) kwam bij mij zitten en ik heb flink de Yellow Submarine zitten promoten (kost geen enkele moeite). Op deze manier stuurt hij mensen naar 'mij' door en ik stuur mensen naar 'zijn' hostel. Op de boot terug heb ik nog met staff van andere hostels 'genetwerkt', ha ha. Maar nu is het weer voorbij, ben ik weer terug in Brisbane. Het is hartstikke leuk om terug te komen in het hostel; iedereen is erg blij dat ik er weer ben en geïnteresseerd in hoe m'n trip was. En ik heb alweer veel roddels gehoord, in amper een half uur tijd. Volgens velen is Lea een 'bitch' (sorry), maar ik mag haar erg graag. Zij zegt namelijk waar het op staat, wat ik dus niet doe... Als mensen een troep maken 's nachts, spreekt zij hen de volgende dag op aan (heel goed!) en bij een volgende keer worden ze het hostel uitgezet! Dit vind ik erg goed, want het betreft dus vooral de 'vaste kern'. Het wordt tijd dat de vaste kern het hostel gaat verlaten, want er beginnen twee 'kampen' te ontstaan: de vaste kern en de 'Dutchies gemixed met de short-termers'. Gelukkig gaan de meesten van de long-termers deze week weg, maar mogelijk krijgen de anderen wat 'hulp'.. Maar het is nog steeds erg leuk in het hostel. Erik en Nicole hebben gisteravond pepernoten gebakken en deze rondgedeeld in het hostel. Ze hadden wat voor mij bewaard en ze smaken erg goed. Morgen gaan we pannekoeken bakken.. Nicole heeft voor haarzelf en mij een kerstmannenmuts gekocht, die we met kerst gaan dragen.. Ook gaan we lootjes trekken met iedereen en een kerstdiner koken voor iedereen. Het wordt vast hartstikke leuk.. En van m'n mammie heb ik een pakje met cadeautjes ontvangen! Ik heb ze nog niet geopend, dit kost enige moeite. Afgelopen week heb ik vaak met Fabienne (Frans) en Nicole een fles wijn gekocht en knoflookbrood en hebben we 's avonds heerlijk zitten genieten. Zoals je leest, ik vermaak me hier nog steeds erg goed!!

Maandag 11 december 2000

Had ik al verteld dat het erg gezellig is in het hostel?? :-) Op dit moment is de groep Nederlanders erg groot: 14 van de 40 bedden. Best veel dus. Volgens Lea moeten we een 'bond' invoeren op de Nederlanders - geen nieuwe meer aannemen (is grapje). In de achtertuin staan twee grote picknicktafels, waarvan er nu een continue door een grote groep Nederlanders bevolkt wordt (met daartussen een verdwaalde Canadees en een Israelier). Er zijn op dit moment zelfs kamers met alleen maar Nederlanders. Ik weet niet waar de Nederlandse invasie vandaan komt. Dit is een trend van de laatste drie weken. Toen ik aankwam in het hostel was ik zelfs de enige Nederlander. En tijdens het reizen daarvoor ben ik ook erg weinig landgenoten tegengekomen. Volgens Judy is het elk jaar met Kerst erg druk met Nederlanders.

Weet je dat het hier eerder licht wordt? Om vier uur begint het licht te worden en om vijf uur is het volledig licht en wordt het zelfs warm, zoals het in Nederland minstens twee uur later zou zijn. Toen we terug kwamen vonden we een meisje slapend op de grond van de badkamer (dronken dus). Het is niet gelukt om haar wakker te krijgen. Later lag ze voor de receptie te slapen en daarna op de trap, ook erg comfortabel. Vanmorgen om 7 uur kreeg ik de deur van de receptie niet open, want buiten lag een meisje voor de deur (met haar ondergoed náást haar in plaats van onder haar kleding). Het kind was totaal verdwaasd. Er is vanacht ook iemand geweest die het kleed voor de receptie ondergeplast heeft. En zo blijft m'n werk afwisselend! Zelf vond ik het minder grappig toen ik het kleed eruit moest trekken en schoonboenen. Het is hier erg warm met een hoge luchtvochtigheid en het wordt alleen nog maar warmer. Het is zo'n raar idee dat iedereen hier loopt te zweten met Kerst en in Nederland is het koud. Hoe voelt dat, kou?